James Franco i Travis Matthews próbują zrekonstruować czterdzieści minut materiału, wycięte z pierwotnej wersji "Cruising" Williama Friedkina.
Ten, najprawdopodobniej bezpowrotnie utracony materiał, do dziś jest przedmiotem spekulacji historyków filmu i kinomanów. Zdaniem samego reżysera, fragmenty filmu wycięte, aby uzyskać przyznanie przez MPAA kategorii R, zawierały sceny niesymulowanego seksu, w ich rejestracji miał także uczestniczyć Al Pacino w roli biernego widza.
Pomysł, aby "podrobić" owe budzące kontrowersje partie filmu, wydawał się być interesujący jako eksperyment, ale też i wyzwanie rzucone widzowi. Niestety, Franco i Matthews zatrzymali się w połowie drogi: ich obraz ma formę dokumentu, przedstawiającego kulisy jednego dnia zdjęciowego, a rzeczonego, "szokującego" materiału łącznie mamy około minuty (z ewentualnym hakiem, bo przyznam, że nie liczyłem).
"Interior" okazuje się być więc wysoce zachowawczą pogadanką na temat obecności homoseksualnego seksu w kinie mainstreamowym. Owszem, na ekranie mignie parę penisów w wzwodzie, są też wstawki z fellatio w wydaniu męsko-męskim, na tym jednak koniec. Nie to, żebym specjalnie nad powyższym faktem ubolewał, bowiem twarda pornografia gejowska to nie moja bajka, myślę jednak, że w postawie twórców odnaleźć można dokładnie te cechy, które teoretycznie pragnęli napiętnować: bigoterię i lęk przed przekraczaniem granic. Żadnego tabu bowiem omawiana pozycja nie łamie, razi za to nieumiejętnie skrywaną hipokryzją. Był materiał na ciekawe przedsięwzięcie i jeśli autorzy mieliby naprawdę "jaja", to poszliby na całość. Zamiast tego mamy jedynie bicie piany i napawanie się własną "postępowością".