Po słabszym "Milionie", który irytował mnie naiwną fabuła i dziecinnymi dąsami panny Iwonki, Pan Anatol powraca w dobrym stylu, znanym z "Kapelusza".

Tak więc znów mamy śledztwo, tym razem na tle gospodarczym, w którym uczestniczą też (czy raczej - przeszkadzają) śliczna panna Basia i prezesi klubu inteligencji prowincjonalnej "40 i 4 litery". Do tego śmiesznie odrysowana atmosfera prowincjonalnego Paryżewa, mieściny o wielkomiejskich aspiracjach (wszechobecne afisze i tabliczki w hotelu) i zapatrywaniach (scena z nogawką od spodni). Po raz kolejny do akcji musi wkroczyć znajomy major MO. Na drodze Anatola stanie po raz drugi przestępca Feluś. Nie obędzie się też bez interwencji Maniuśki.

Wszystko zaś kończy się zwariowaną sceną w teatrze, która stopniem zamieszania przywodzi na myśl burleskę z najlepszych czasów braci Marx.

Do tego jeszcze zabawna scena przesłuchania - co głód robi z człowiekiem! - i (moim zdaniem) najśmieszniejszy dialog:

Anatol do dziewczyny, która wkradła się do jego pokoju z gramofonem:

- Co pani tu robi? Co to jest?
- "Taniec łabędzia".
- Tu nie sadzawka!