Lyn i Iona, matka i córka jadą jadą czymś w rodzaju busa do miasta w którym od teraz będą mieszkać. Razem z nimi jest też papużka przywieziona w klatce. Pierwszego dnia kobieta uczy dziewczynę jakiegoś dziwnego tańca. Warto zwrócić uwagę na to, że rodzicielka jest ubrana dość ekstrawagancko tj. nosi buty, które mają nie równe obcasy do tego koronkowe skarpety i czapkę kota bardziej pasującą do małej dziewczynki. W mieście rozmawiają o pierwszym dniu w szkole. Lyn uważa, że jak upiecze Ionie ciasteczka to będzie najpopularniejsza. Chłopcy między którymi przechodzą naśmiewają się z garbu i stroju kobiety, a nawet rzucają w nią piłką, lecz ona nie reaguję.

W domu jednak jest bardzo przybita, więc dziecko próbuję ją pocieszyć herbatą. Przypomniało się matce, że zapomniała kupić mleko, więc nastolatka idzie po nie sama do sklepu. Wracając podjeżdża do niej Daz, którego zobaczyła wcześniej i zagaduję. Przy okazji można zauważyć, że dziewczyna również ubiera się niecodziennie. Następnego dnia jest jej pierwszy dzień w szkole, na który się cieszy myśląc, że pozna nowych przyjaciół. Szybko rzuca jej się w oczy paczka trzech dziewczyn: Keeley, Stacey i Chelsea, które wydają się być tymi popularnymi. Iona chce się z nimi zaprzyjaźnić.

Film uderza dużym kalibrem okrucieństwa oraz groteski. Pierwsze skojarzenie po obejrzeniu to polskie ''Galerianki'' (2009), bo główne bohaterki obie są wyalienowane, przyjęte do paczki tych popularnych i przez nie wykorzystane. Trójka zaczyna znajomość od bardzo wyuzdanych pytań o podtekście seksualnym tym samym od razu znajdując ofiarę, która nie obroni się. To co różni obie produkcje to fakt, że tutaj mamy również na pewien sposób surrealistyczną postać matki, która jak wcześniej wspomniałam ubiera się bardzo dziwnie jako kolejny przykład podam t-shirt z napisem ''Liż mnie jak lody''. Traktuję papugę jak syna i brata swojej córki. Nie pracuję, tylko przed wszystkimi udaję, że coś robi.

W gruncie rzeczy nie tylko ona kłamie, bo nastolatka również nagina rzeczywistość. Obie bohaterki zaplątują się coraz bardziej w sieci swoich kłamstw. Co bardzo mnie zdziwiło obie kobiety śpią w jednym łóżku z toaletą metr od łoża. Na siłę tak jak swoja córka szuka przyjaciół. Tak jak u Gombrowicza mamy tutaj pozy - formy społeczne. W taką formę wpadła Iona, ale i do tego przyznaję się Keeley, że gdyby nie jej reputacja była by inną osobą. Osobliwa trójka jest nie tylko popularna, lecz i bardzo niebezpieczna. Jak odszczekła im się jakaś dziewczyna to upalili jej włosy.

Oglądając przepełniało mnie duże poczucie żenady, bo były takie momenty, kiedy robiło mi się wstyd za główne bohaterki. Potem było ogromne uczucie żalu i beznadziei. Obie bohaterki są bardzo naiwne oraz staczają się. Co do Lyn myślę, iż brandy na smutek, którego nadużywała w pewnym momencie Iona również u niej było lekarstwem. Mamy okazję zobaczyć elementy wręcz depresyjne w jej zachowaniu. Szczytem jest fakt, którym się podzieliła, że wychodziła z nadzieją, że ktoś ją zgwałci i będzie miała dziecko. Podaję to w wątpliwość pokrewieństwo głównych bohaterek. Córka przyjaźnią z patusiarami kręci na siebie bicz olewając przy okazji jedyne osoby, które były po jej stronie. Kanadyjski ''Łatwy kraj'' (2019) oraz amerykańskie ''Pająki z papieru'' (2020) pasują tematycznie pod względem matki, której córka się wstydzi. Moja ocena to 9/10.