Dobrze, przeanalizujmy co najważniejsze - mamy koniec świata, wojnę, czy cokolwiek podobnego, sytuacja z tych które ekscytują mnie w kinematografii najbardziej ale... jeżeli cokolwiek nowego w filmie się pojawia.

Mamy typowy schemat, znany od dziesiątek lat i powielany w co drugim filmie - mamy ojca i partnera jadącego ratować kobietę (w filmach wymiennie z dzieckiem, jako patriarchalny patos mężczyzny bohatera, będącego przeciwnością kobiet, które przy końcu świata opłakują poległych i stoją w jednym miejscu by dać się znaleźć "właścicielowi"). Oczywiście ojciec jest postawiony nad partnerem bo odpowiednia kolejność uwzględnia nie tylko płeć, ale i wiek.

Mamy drogę ze wszystkim co najbardziej przewidywalne w takich filmach. Jak wsiadają do auta, widz może w głowie od razu wymienić co ich zapewne spotka: próba odebrania pojazdu, wojna o benzynę, kilka strzelanin, fałszywy autostopowicz (tutaj akurat fałszywy policjant, ale niemal to samo) i wszystko to rzeczywiście stanowi fabułę naszego gniota.

Później równie przewidywalny i ohydnie traktujący kobietę motyw rywalizacji dwóch samców o samicę na zasadzie "myśleliśmy że nie żyjesz". Takie "nadgryzłeś szynkę, ale właściciel przyszedł więc wypluj i oddaj" - całkowite uprzedmiotowienie. Bohaterka też z resztą grubą kreską wykreowana. Niby miała uczucia do sąsiada a podejmuje w ostatnich minutach filmu decyzję o zostawieniu go w przeciągu jednej sekundy. Za dużo też potem żałoby nie ma. Tak jakby wcale.

Otwarte zakończenie może by budziło emocje - rozczarowywało albo radowało, gdyby cała reszta nie nadawała się do spłukania w toalecie. W tym przypadku nie ma dla mnie żadnego znaczenia.