Komedia tylko w nazwie. Zabawne momenty można policzyć na palcach jednej reki. Zasadniczo mamy do czynienia z dramatem obyczajowym czy czymś w tym rodzaju. Film ten dobrze się ogląda pod kątem zdjęć i możliwości zerknięcia nam ludziom szeroko pojętego zachodu, w świat muzułmańskiego kraju 21wieku, gdzie stara oparta na religii i tradycji obyczajowość styka się z królewską wizją nowoczesnego państwa na miarę czasów w jakich przyszło żyć jemu i jego ludowi. Mamy więc tu nie tylko bdb zdjęcia surowych i pięknych pustynii ale i prężnie rozwijającego się miasta.

Obraz ten ma równocześnie nie tylko skonfrontować ze sobą te dwie twarze Arabii Saudyjskiej czy innych państw muzułmańskich w podobnej sytuacjii, ale także różnice między takim państwem a np. Europą czy Ameryką, różnice w kulturze, mysleniu (różnica między postępowaniem pani dr. a ) a równocześnie podobieństwo (wykorzystywanie pracowników w Stanach i w Arabii).
Podobało mi się, że podjęto temat wyzysku ludzi, który ma miejsce niezależnie od tego, w jakim miejscu globu się znajdujemy.
Niemniej jednak odniosłam wrażenie, że film jakby promuje kulturę muzułmańską, gł. bohater najpierw nie potrafi jej zrozumieć, potem stara sobie z nią poradzić, buntuje się (np. sprawa alkoholu) by w końcu się dostosować i jakoby uznać to miejsce, do którego jedynie miał przyjechać, by załatwić interesy, jest jednak jego miejscem na ziemi!

Nie jest to odosobniony przypadek. Czyżby Amerykanie czuli się winni ostatecznych skutków misji swoich wojsk na wschodzie, czyżby chcieli się wybielić, ułaskawić muzułmanów, może zaczęli rozumieć tamten świat, ludzi i to, że sami latami prowadzili ekspansję własnej kultury i stylu życia w świecie, mimo, że ich nikt o to nie prosił, a może tkwi w tym zwyczajna poprawność polityczna albo teoria spiskowa...

Zaskoczyć może ostateczny wybór gł. bohatera i to plus, jednak samego odtwórcę moim zdaniem stać na więcej.