Życie układa różne scenariusze. Czasami jesteśmy ich aktywnymi autorami,a czasami nie do końca mamy na to wpływ. W filmie mamy Lu, która została matką, chociaż nie chciała. Chciała się bawić, a przede wszystkim chciała mieć swojego faceta, być pożądaną i przyjmowanie odpowiedzialności za kogokolwiek nie było jej w głowie. To po prostu nastolatka jakich miliony, która wpadła i urodziła dziecko. Mamy też Paolę, która zapewne w sposób bardziej świadomy (chociaż nie znamy jej historii) postanawia zostać zakonnicą. I odkrywa w sobie instynkt macierzyński, potrzebę opieki, miłości nie tylko do Boga. Żadna z tych kobiet nie dostanie w swoim życiu tego, co chce. To dla mnie niezwykle smutny film. O determinizmie wynikającym z decyzji podejmowanych za wcześnie.