Hero czyli oficjalny film FIFA o MŚ w Meksyku w 1986 roku skupia się w dużej mierze na osobie Diego Maradony. I rzeczywiście, rzadko który Mundial miał tak wyraźnie błyszczącą gwiazdę, jak ten. Oprócz Diego twórcy poświęcają uwagę także kilku innym zawodnikom, którzy odcisnęli swoje piętno na tej imprezie. Autorzy starają się na ich przykładzie pokazać różne oblicza sportowego losu. I tak Enzo Francescoli to wielka gwiazda, która nie potrafi poprowadzić swojej ekipy do sukcesu, a jego występ przechodzi bez większego echa. Michael Laudrup to młody wilk wspinający się dopiero na szczyt, który wraz z kolegami z drużyny, musi ponieść konsekwencje nieumiejętnego rozłożenia sił w turnieju. Hugo Sanchez to lokalny matador, potwierdzający swoją wartość na międzynarodowej arenie. Platini to znowuż zawodnik o uznanej już renomie, który podczas imprezy przeżywa wzloty i upadki, ale generalnie potwierdza klasę. Rummenige za to jest starym wyjadaczem chcącym pod koniec kariery osiągnąć jeszcze jeden spektakularny sukces. Jest też Gary Lineker, król strzelców mistrzostw. Każdy z nich na swój sposób był bohaterem mistrzostw. Zapomniano jednak chyba wspomnieć parę nazwisk jak np. Enzo Scifo, który zaczynał wówczas w efektownym stylu swoją karierę. Ogólnie mistrzostwa pokazane są na podstawie kilku zaledwie spotkań. Nie ma wzmianki o zaskakująco dobrej postawie takich drużyn jak Belgia czy Maroko. Trochę za mało, biorąc pod uwagę globalny zasięg imprezy. Całości dopełnia stylowa narracja w wykonaniu Michaela Caine'a oraz elektroniczna ścieżka dźwiękowa autorstwa Ricka Wakemana, które umiejętnie oddają klimat ówczesnej dekady.

O samych mistrzostwach:

Meksyk dostał organizację w spadku po Kolumbii, która musiała zrezygnować z powodu problemów finansowych. Po fazie grupowej przywrócono system pucharowy, który obowiązuje do dziś. Ponieważ uczestniczyły 24 drużyny, awansowały też 4 najlepsze zespoły z trzecich miejsc. Trzeba uczciwie przyznać, że w wielu przypadkach niezbyt na to zasługiwały (tak samo było w 1990 r.) jak np. Bułgaria i Urugwaj, które wyszły z grupy bez wygrania żadnego meczu. Dotyczyło to również niestety reprezentacji Polski, która wprawdzie ograła Portugalię, ale ogólnie jej występ nie był zbyt udany. Do historii przeszła meksykańska fala i oba gole Maradony w meczu z Anglią. Najbardziej pamiętne mecze to finał, ćwierćfinał Francja-Brazylia czy mecz 1/8 finału Belgia-ZSRR (4:3 po dogrywce).