Zasadniczo polecam. Teatralny monodram umiejętnie przekształcony w film ale nadal z elementami monodramu co już samo w sobie jest inteligentną konwencją. Nie dziwię się, że otrzymał pięć Cezarów. Dużo zabawnych momentów, sporo śmiechu i uśmiechu. Świetna, podwójna rola Guillaume. Natomiast gdy już przestaniemy się śmiać to pozostają ciekawe pytania, które nie do końca widać na pierwszy rzut oka. Gdy zdrapie się pierwszą wierzchnią, komediową warstwę fabuły, to pojawia się zawsze skomplikowany problem tożsamości a właściwie seksualności. Pomimo pozornej lekkości z jaką jest przedstawiony widać jednak jak zaburza on normalne życie bohatera a właściwie nawet je uniemożliwia. Natomiast według mnie film ma także kolejną warstwę, może nawet ciekawszą, którą można określić mianem "żywotu i fobii klasy próżniaczej". Bohater ma fobie ale czy nie wynikają one z tego, że jego rodzinę i jego samego po prostu na nie stać?! Postać tak hamletyzująca i wolteryzująca właściwie nie ma kontaktu z szarą rzeczywistością. Stany nerwowe leczy w drogich kurortach a wykształcenie pobiera w zmienianych dowolnie na życzenie ekskluzywnych szkołach. Z całą pewnością jest to interesujące studium przypadku - tak właśnie, bardziej przypadku niż człowieka.