Nie zgodzę się z tym mottem. Przecież przesłaniem filmu było pokazanie ludziom że nawet w najgorszych chwilach w życiu (kiedy jest się na dnie)nie wolno tracić nadziei i trzeba się cieszyć tym co się ma.

A mnie się podoba motto, że życie jest z założenia problemowe.
"Nie wolno", "trzeba". Nonsens. Do mnie nie przemawia ton rozkazujący. Żądam przekonujących argumentów.
Zorba był podobno 'optymistą', dla mnie rubasznym pogodnym starcem. Ale nie zgadzam się absolutnie, że uczy o nadziei ("ostatecznie i tak skończymy jako jedzenie dla robaków") Nie uważam, żeby był szczęśliwy, choć jak wiadomo, to też pojęcie względne. Był raczej zobojętniały na wartości dobra i zła i inne głębsze prawdy (dlaczego młodzi ludzie umierają). Próbował chyba zagłuszyć swoje ciężkie przeżycia z hedonistycznym podejściem do codzienności.

też to tak odbieram...
jego bezradne próby pokonania i ukrycia boleści i żalu są dość łatwo dostrzegalne... to postać moim zdaniem całkowicie tragiczna... taki jest przynajmniej mój indywidualny odbiór

zgadzam się.
w ogóle dziwi mnie, że bohater jest uznawany za chodzący ideał optymizmu. jak dla mnie Zorba jest pogodny, ale widać wyraźnie, że nie jest to człowiek szczęśliwy. trapi go starość, cierpi z powodu tragedii rodzinnych, nie może pogodzić się z niesprawiedliwością świata.
sam film nie jest, jak można się spodziewać po wielu opisach radosny i optymistyczny. wręcz przeciwnie. na mnie zrobił dość przygnębiające wrażenie. obrazował ludzkie okrucieństwo, brak litości dla słabszych i bezwzględne piętnowanie wszystkich, którzy odstają od grupy.