Też na nią zwróciłam uwagę najbardziej. Cieszę się, że ktoś to napisał :)

I raczej tylko z tej sceny ten film zostanie zapamiętany, bo pozostałe to klisza klisz.. ;-)

To o losie. Jednemu się udało, inni pozostali niewolnikami. Ale czy na pewno? Czy na pewno główny bohater było wolny? Traktowany jak chłopiec na posyłki białych, pozbawiony tożsamości, rozdarty. On powiedział o sobie, że jak tylko odejdzie od fortepianu to dla białych staje się niewidoczny.Przypomniał mi się program, w którym autystyk zyskiwał wartość dopiero wtedy gdy zaczął liczyć w głowie jak mega kalkulator, wtedy biją mu brawo jak małpie w zoo. Wtedy autystyk zyskuje odebraną tożsamość. Czarny ją ozdyskiwał gdy pokazał, że potrafi grać jak biały. Człowiek jak ta małpa w zoo, oklaskiwany jak skacze, pogardzany gdy tylko jest lub płacze. Takie postrzeganie człowieka to robota teologii. Nie psychologii. Jeden ma talent, reszta go zakopała jak ci czarni pracujący w polu, co nie?