Ivo Salvini (Roberto Benigni) zostaje wypuszczony ze szpitala psychiatrycznego, gdzie trafił z powodu obsesji na punkcie księżyca. Stara się uwieść ponętną Aldine,  jednak kobieta pozostaje obojętna na jego zaloty. Zawód miłosny potęguje fakt, iż Ivo zaczyna utożsamiać swą wybrankę z księżycem, sprawcą jego cierpienia i frustracji. W trakcie wielokrotnych prób zdobycia serca dziewczyny, bohater spotyka cala plejadę przeróżnych charakterów (muzyka śpiącego na cmentarzu, człowieka medytującego na dachach,byłego prefekta ogarniętego manią prześladowczą), trafia do różnych dziwnych miejsc i wplątuje się w niesłychane przygody.

Jedną z poznanych postaci jest Gonella, ex-prefekt – paranoik. Gonella (Paolo Villaggio) mianuje Iva swoją prawą ręką i razem wyruszają  by zdemaskować “dziką konspiracje”.

Niezwykły Roberto Benigni jako nadwrażliwy i radośnie infantylny poeta Ivo Salvini, na zasadzie kontrastu w luźnej strukturze fabuły został zestawiony ze zgorzkniałym i chorobliwie podejrzliwym prefektem granym przez Paolo Villaggio. Jakby dwie części duszy Felliniego, jedna młoda i wciąż skłonna do zachwytów, druga zrezygnowana i paranoiczna. Obaj wędrują między przeszłością i teraźniejszością, prawdziwymi i zmyślonymi zdarzeniami. Film otwiera scena wędrówki Salviniego po lesie. Jego zachwyt nad pięknem przyrody przerywa napotkana grupa mężczyzn wpatrzonych w striptiz pięknej kobiety...