Świetną ścieżkę dzwiękową prócz tego filmu miały też inne thrillery/horrory np:
Suspiria 1977, Halloween 1978, Świt żywych trupów 1978, Zombie pożeracze mięsa 1979,
Mgła 1980, Rzecz 1982, Ciemności 1982, Phenomena 1985.
Większość filmy Argento i Carpentera :)

Dla mnie liczy się atmosfera, a ta jest w tym filmie gęsta jak zupa.
Film ma tandetne efekty specjalne ale niezła gra aktorska, scenariusz i muzyka robią swoje.

Klimat może i jest klimatyczny, ale w porównaniem z "Ptakiem..." film jest zbyt brutalny, zbyt dosłowny. No i ciągła eksploatacja tych samych pomysłów trochę nuży (cudzoziemiec prowadzący prywatne śledztwo we Włoszech, podobny suspens, motyw obrazu, rękawiczki...). A.H. nigdy nie przedstawiał morderstwa w sposób tak dosłowny jak w tym filmie - obcinanie głowy pokazane dosłownie jest niczym nie usprawiedliwioną sceną. A jest ich więcej. Razi także nielogiczność scenariusza (np. dlaczego główny bohater udaje się w niebezpieczne miejsca zawsze o zmroku? - przecież to nonsens).
Można więc obejrzeć, ale po twórcy "Ptaka..." spodziewałem się więcej.

Mnie wprost urzekła reżyseria i praca kamery. To jak w danej scenie uwaga widza zwracana jest na poszczególne fragmenty otoczenia, obrazy na ścianie, przedmioty na stole, detale architektoniczne secesyjnej willi, postaci skradające się w mroku... to razem z pierwszej klasy oprawą muzyczną czyni niepowtarzalny klimat. Już tajemnicze, przepełnione konwencją dziecięcej zabawy początkowe sceny hipnotyzują nie pozwalają oderwać wzroku od ekranu. Ponadto film jest także małym hołdem dla zawodu muzyka i muzyki Jazzowej której szczyptę także uświadczymy w omawianym dziele. Cudeńko.