Pozwolę sobie nie zgodzić się ze wszystkim. Każda scena jest pełna emocji ale nie takich rodem z Rambo czy Spidermena. Film o nadrodzinach zła i bezsilności osób dookoła, którzy tylko patrzą i nie wiedzą co zrobić, jak zapobiec, jak stłamsić. Nawet gdy dojdzie do kulminacyjnego aktu wylewu nienawiści pojawia się jak mniemam przebaczenie. Ostatnia scena już z dyktatorem: dynamika kamery, muzyka, bębny, wiwaty ogłupionego propagandą ludu i majestat oraz tryumf zła, że może realizować już teraz wszystko co zaplanowało. Zimny dreszcz bo tak to może wyglądać.

A ja sobie pozwolę spytać, czy zna pan znaczenie słowa 'alegoria'. Film opowiada o budzeniu się dyktatora (o czym mówi sam tytuł), a dyktator zaczyna rządzić we własnym domu. Chodzi o to, że to otoczenie na gierki mu pozwala, bo jest słabe, niepewne, a samo siebie uważa- niesłusznie- za mądrzejsze.

Film ma minusy. Za dużo w nim oczywistości, już sam tytuł filmu zalatuje oczywistym skojarzeniem. Ale to jest debiut! Omen, Haneke, wspaniałe zdjęcia i muzyka. Jak 1/4 polskich debiutantów zachowa taką klasę i profesjonalizm to będę zachwycony.

W pełni podzielam Pani opinię. Chała na kółkach, przeintelektualizowany bełkot. Tak to jest gdy ktoś nie ma nic do powiedzenia, ale musi cóś (filmomania-grafomania) powiedzieć. Oprócz formy przydałaby się ociupinka treści, a świat jest tak bardzo skąplikowany i przez to ciekawy, że nie warto go jeszcze bardziej kałaciupciać bełkotliwą symboliką.

Można mieć różne zastrzeżenia do filmu, ale stosowanie najbardziej wyświechtanego zarzutu "przeintelektualizowany bełkot" akurat tu zupełnie nie pasuje.

Również się zgadzam - zmęczyłem (z trudem) za trzecim podejściem - film tak naprawdę o niczym i "łogólnie męcący" - na plus jedynie aktorzy i zdjęcia