Co nie jest wcale złym określeniem, ale fabuła posiada kilka nieścisłości (np. robale zżerają
wszelkie wytwory ludzi, ale asfaltu nie ruszyły). Najbardziej przez cały film denerwował mnie Jaden
Smith. Nie wiem tylko dokładnie czy scenarzyści tak stylizowali tą postać, czy to aktor oddał mu dużo
swojego charakteru.
Już mogli sobie odpuścić wątek samotnej matki. I te lukrowanie przez cały film "o, a mój tatuś
umarł, jestem taki biedny, samotny, a kosmita ze super mocami nie chciał go uratować" i
nawalanie o drugim obliczu człowieka. No bez przesady - w niektórych momentach myślałem, że
oglądam coś pokroju finałowych scen odcinków "Trudnych spraw" z rozwiązaniem sytuacji.
Dlaczego we wszystkich takich filmach bohater musi być po jakimś tragicznym wydarzeniu, zmagać
się z życiowymi trudnościami?
Na szczęście Keanu Reevs - mistrz w swoim fachu - jakoś podratował ten film. Efekty wizualne też
niczego sobie.

Porównując do remake'u filmu z 1951 roku - wyszło świetnie. Porównując do innych współczesnych
filmów o podobnej fabule - typowa, hollywodzka paplanina.