Nazizm i ludobójstwo jest dla komedii i satyry tematem bardzo niewygodnym i co najmniej ryzykownym. Ale Charles Chaplin wybrnął z tego tematu świetnie, bardzo umiejętnie i z dużym wyczuciem wyważając proporcje między komizmem i tragizmem, między zwariowanym humorem i zadumą nad człowiekiem. W efekcie powstało arcydzieło komedii i satyry politycznej, a zarazem bardzo ważny głos przeciw nazizmowi i nietolerancji.
Tytułowy dyktator jest oczywiście groteskowym odzwierciedleniem Adolfa Hitlera, a fikcyjne państwo Tomania to oczywiście aluzja do III Rzeszy. Chaplin, który zagrał tutaj podwójną rolę, w sposób niezwykle wdzięczny, a zarazem bezkompromisowy drwi z Hitlera, z niemieckiego systemu nazistowskiego, z kultu jednostki, z obsesyjnego dążenia dyktatora do objęcia władzy nad całym światem i z idei „czystości rasowej”.
W „Dyktatorze” niemal w każdym ujęciu widoczny jest geniusz Chaplina, niezwykle pomysłowego i oryginalnego inscenizatora gagów, świetnego aktora, który grał przede wszystkim gestami, mimiką i sylwetką. Chaplin występuje tutaj oczywiście w swoim nieodłącznym, pamiętnym kostiumie: przydużych spodniach, meloniku i z laseczką. Chaplin w swoim stylu połączył tutaj elementy komediowe i satyryczne z momentami tragicznymi, które wnoszą do opowiadanej historii bardzo silny ładunek emocjonalny. Zadziwia również pomysłowość, z jaką Chaplin buduje gagi. To była dopiero sztuka – rozbawić widza do łez nie dialogami, ale ruchami ciała, mimiką czy choreografią. W „Dyktatorze” jest cały szereg niezapomnianych scen: podróż samolotem do góry nogami, żywiołowa przemowa dyktatora Hynkla, strzyżenie w rytm V Marszu Węgierskiego Brahmsa, taniec Hynkla z globusem, konsumpcja puddingu i wiele, wiele innych.
„Dyktator” jest niewątpliwie jednym z najwybitniejszych osiągnięć komedii w historii kina. Jest to też dająca dużo materiału do przemyśleń tragikomedia, słodko-gorzki obraz zagubionej ludzkości, niezwykle ważny i silny wyraz sprzeciwu wobec okrucieństw faszyzmu, wobec rasizmu i nietolerancji, a zarazem krzepiący wyraz wiary w dobro człowieka, film uniwersalny, ponadczasowy, zawsze aktualny.