Po nieco przydługiej i mało oryginalnej części drugiej, bohaterowie hitu z 1982 roku powrócili już w innym składzie. Otóż rodzice, oszołomieni zdolnościami paranormalnymi małej Carol Anne, wysyłają ją do wielkiego miasta. I już się tu nie pojawiają. Ale i w wielkiej metropolii, pod okiem dalszej rodziny, dziewczynka wciąż jest nawiedzana przez Ducha...

"On znalazł ją" czyli hasło reklamowe z plakatu, będące kolejną odpowiedzią na słynne słowa samej bohaterki z pierwszej części "Oni tu są" lub późniejsze "Oni wrócili", nabierają tu jednak zupełnie nowego znaczenia. Odtwórczyni głównej roli, zmarła bowiem nagle, tuż przed zakończeniem zdjęć do produkcji. W wieku zaledwie 12 lat. Nie wiem jak inni, ale po przeczytaniu tej informacji, mój odbiór filmu zmienił się zupełnie. Co prawda widać lekkie pójście w komercję, a także masę tandetnych chwytów, ale kilka pomysłów twórcy mieli. I to jakich! Powraca obłąkany starzec, dochodzą jeszcze niesamowite sztuczki z lustrami, gdzie nie wiadomo czego się spodziewać. Do tego świetna muzyka i scenografia rodem z koszmarnego snu. Obsada nie zawodzi. Zelda Rubinstein (którą z kolei, w czasie zdjęć, osierociła matka) gra drugie skrzypce, zaraz za Carol Anne. Zakończenie nie pozostawia złudzeń - akompaniament tej postaci był bardzo potrzebny. Sprawą dyskusyjną jest, czy produkcja owego dzieła była potrzebna, ale jednak co trylogia to trylogia. Dla "Ostatniego rozdziału" - szóstka.