Satyajit Ray zawsze kojarzył mi się z ambitnym kinem hinduskim.U nas praktycznie nieznany.Znakomity debiut, doceniony na festiwalu w Cannes w 1956 r, uhonorowany nagrodą za "dokument ludzki", pojawił się nagle, bez zapowiedzi w TVP Kultura.
W 1957 r przemknął w polskich kinach/ nie wiadomo czemu omijany w DKF -ach, nigdzie niedostępny/.TVP Kultura sprawiła miłą niespodziankę prezentując dwa dramaty obyczajowe z trylogii o Apu.Niestety tytuł "Droga do miasta"/1955/został zastąpiony nowym tytułem "Pather Panchali - pieśń z drogi".Druga część ( nieznana w Polsce) nosi tytuł "Nieugięty"/1956/Rzadko się składa, że tytuł polski na FW jest zgodny z tytułem wyświetlanym oficjalnie wcześniej.Pierwsza część trylogii o losach ubogiej rodziny z zapadłej wioski bengalskiej, śledzimy z perspektywy małego chłopca Apu.
Oczyma dorastającego chłopca wkraczamy w świat wcześniej jemu nieznany, świat funkcjonujący poza wioską.Odkrywamy zarejestrowane obiektywem kamery posępne codzienne wydarzenia rodzinne bez perspektyw zmian, kontrastujące z ujęciami uchwycenia piękna otaczającej natury, fascynującej przyrody, przepełnione realizmem w stylu dokumentalisty Roberta Flaherty/zresztą Satyajit Ray nie ukrywał fascynacji "Opowieściami z Luizjany Flaherty'ego" czy neorealizmem włoskim - "Złodzieje rowerów".Narracja filmu, poprowadzona perfekcyjnie, powolna, bez zbędnych fajerwerków/przed laty podobne odczucia miałem podczas kinowej projekcji
"Nagiej wyspy"/1961 w reżyserii Kaneto Shindo/.
Należy podkreślić znakomite, niezwykłe czarno - białe kadry.Efekt jest niezły.
Film był kręcony z wielkimi przerwami przez okres 3 lat.Gdyby nie pokaz filmu w Cannes nie wiadomo czy film byłby znany w Europie.Innymi słowy, wielbiciele ambitnego kina, mieli okazję natrafić na niecodzienną "perłę z lamusa".
TVP Kultura prowadzi przemyślaną, ambitną politykę repertuarową telekina.