Komentujący przede mną widać, że niestety nie zrozumieli przesłania dokumentu i nie potrafili przebić się chyba przez swoje odruchowe reakcje, jakie może wzbudzić w przeciętnym polskim heteroseksualnym facecie kilka gołych męskich tyłków. Myślę też, że nie jest to dobry dokument dla tych, co chcą zrozumieć "jak to jest być gejem" albo "o co tym gejom chodzi".
Film opowiada o mężczyznach, którzy w ten, a nie inny sposób radzą sobie z wykluczeniem, samotnością czy nawet przemocą z powodu swojej seksualności. Tak jak gejów widzi społeczeństwo, tak trochę skonstruowany jest ten film: pod zewnętrzną warstwą złożoną z nagości i seksu, kryją się uczucia i potrzeba bliskości. Można dyskutować skąd się bierze taki sposób "radzenia sobie" u gejów (chociaż to nie jest wyłącznie gejowski sposób, bo hetero też mają swoje rejsy, swoje sex kluby, ale rozumiem, że to co gejowskie bardziej szokuje). Ale film jest po prostu smutny i myślę, że najlepiej opisują go słowa reżysera "Tak długo, jak świat jest taki, jak jest, ludzie będą nadal potrzebować miejsc, w których mogą być sobą bez strachu i dyskryminacji. I takim miejsce jest właśnie rejs, miejsce, gdzie mogą to zrobić".