Bird całkowicie zaskoczyła mnie tym filmem. Do tej pory znałem ją ze zdecydowanie bardziej poważnej strony, a tu taka niespodzianka. "Drapieżcy" to film, który wymyka się jakimkolwiek standardom. To film wyjątkowy, będący klasą sam dla siebie (choć daleko mu do bycia filmem idealnym).
"Drapieżcy" to historia walki pomiędzy dwoma kanibalami. Co jednak ciekawe, ciało ludzkie w tym filmie ma bardzo niezwykłe zdolności (jak choćby leczenie chorób i ran). Przez to film przypomina opowieści o wampirach... tyle że owe wampiry z "Drapieżców" nie boją się słońca, wody czy czosnku, mają odbicie w lustrze i nie zamieniają się w nietoperzy. Wizualnie jest to z kolei typowy western. Mamy Indian i żołnierzy na odległym posterunku. Jednak tylko otoczka, "realia epoki", są wzięte z westernu, reszta historii o kowbojach i Indianach nie przypomina. "Drapieżcy" to także dramat psychologiczny, przypowieść o człowieczeństwie, moralności, odwadze. Mamy dwie wyraziste postaci, które walczą o duszę. A jednak cała opowieść wzięta jest w cudzysłów. Czuje się, że nie jest to opowieść tak zupełnie na serio. Pełno jest w nim komicznych scen, podskórnego, nieco absurdalnego humoru. Jednak nie jest to typowa komedia, w której raz za razem czekają nas salwy śmiechu.
Bird jednak potrafi z tego niezłego melanżu stworzyć całkiem spójną, wyrazistą i intrygującą opowieść. Pomagają jej w tym aktorzy, w szczególności Guy Pearce i Robert Carlyle. Jak bojownicy dobra i zła są postaciami mocnymi, przykuwającymi uwagę, charyzmatycznymi. Znakomicie potrafią oddać stan ducha swoich bohaterów. Wszystko to zostaje spięte klamrą muzyczną w sposób zaskakujący, acz bardzo odpowiedni. Perełką jest tutaj końcowy "pojedynek", w którym skupiły się wszystkie mocne punkty: świetne poprowadzenie reżyserki, znakomita, bardzo intymna a jednocześnie przezabawna gra aktorska i muzyka, cicha, spokojna a jednocześnie hipnotyzująca.
"Drapieżcy" są filmem dziwnym. Nie wszystkim ta nietypowa rozrywka przypadnie do gustu. Ja się bawiłem znakomicie.