Nie bardzo rozumiem skąd ten zachwyt na filmem oraz dość wysoka ocena.
Wiele 10-tek plus opinie, że taki prawdziwy, takie emocje... ???
No i jeszcze na seansie rzesze płaczących w kinach ..

Jestem katolikiem, żeby nie było, ale film momentami był dla mnie ... jak te gazetki Światków Jehowy, albo prezentacja Amwaya.
Chowałem twarz w dłonie.
Taki film można by w liceum puścić na religii, żeby jakoś uatrakcyjnić lekcję, tak na 2 lekcjach. I katecheta by się cieszył i część uczniów...

Zbyt naiwny. Obejrzałem do końca tylko ze wzglądu na 14 letniego syna, który stwierdził, że jak już zaczeliśmy to dokończmy.
Główny bohater potrafił mnie tylko irytować. Był rozentuzjazmowany albo zdołowany niestety wszystko w jakiś taki irytujący sposób.

Film uratowałaby dla mnie lekko rozluźniona konwencja plus zmiana aktora grającego główną rolę. Ja bym tam wsadził Setha Rogena albo Chrisa Pratta.