Bogdanski Dolina, miasteczko zagubione gdzieś we wschodnich Karpatach, zostało kiedyś zaatakowane przez dziwnych grabieżców. Wygląda na to, że zostali tu oni na zawsze. Narzucili wszystkim porządek, który jest zrozumiały tylko dla nich, tak jak przeznaczenie ich dziwacznych strojów. Miasto chyli się obecnie ku upadkowi i powoli zamienia w kupę złomu. Związki międzyludzkie są w podobnym stanie. Postać obcego jawi się jako alegoria - jego przybycie odsłania i podkreśla przykłady agresji, manipulacji i gry pozorów właściwe zarówno klasie panującej, jak i podbitej. W sytuacji, kiedy nieograniczony despotyzm rodzi powszechną stagnację, wydaje się, że nie ma miejsca na nadzieję. Filmowa alegoria o despotycznym reżimie, opanowującym senne środkowoeuropejskie miasteczko. Bizantyjski przepych i najbardziej olśniewająca scenografia od czasów "Brazil" Terry'ego Gilliama.