Hm, ciekawe co piszesz? a teraz fakty: Upadek religijności we Francji rozpoczął się w czasach oświecenia XVIII w. czasy rewolucji francuskiej , epoka napoleońska i został przypięczętowany ustawą z 1905 r o świeckości państwa. Wojna we Francji toczyła się głownie we wschodnich regionach: Szampania, Lotaryngia, Franche-Comte...Pikardia-Artois. Niemcy nie dotarli nawet do Paryża. Poczytaj sobie o potwornych zniszczeniach ziem polskich w czasach I wojny światowej, o tym się tak dużo nie pisze, jak niektóre miasta były dosłownie ścierane z powierzchni ziemi kiedy Niemy, Austro-Węgrzy walczyli z Rosjanami. Tak więc Polacy przeżyli piekło i I i II wojny światowej, a mimo to jeszcze przywiązanie u nas do wiary chrześcijańskiej, podkreślam jeszcze dalej jest spore w porównaniu do innych krajów w Europie.

To prawda, ale bardziej się liczą rzeczywiste odczucia społeczne niż formalne fakty prawne i inne. Z religijnością Francuzów przed I wojną światową nie było najgorzej skoro nadal budowano kościoły. Francja była bogatym krajem, z którego nie emigrowano za pracą do Ameryki, ale to do niej zaczynano przyjeżdżać w tym celu. Francuskie społeczeństwo samo popierało zbrojenia, aby odzyskać Alzację i Lotaryngię skoro dało pieniądze na budowę linii Maginota. Ale też to społeczeństwo było jedynym, w którym po I wojnie nastąpiła katastrofa demograficzno-społeczna.
Ówczesne polskie społeczeństwo liczyło około 24 mln, z których zaborcy powołali do wojska 3,5 mln, a zginęło spośród nich 400 tysięcy (łącznie ofiar było 0,95 mln, podczas gdy w II wojnie 6 mln). Większość społeczeństwa polskiego mieszkała w zaborze rosyjskim, który został w ciągu kilku miesięcy zajęty przez państwa centralne, a które nie mogły w nim pobierać rekruta. Poza tym w polskim społeczeństwie przeważał model rodziny wielodzietnej, było to zwykle 2-3 synów wśród dzieci. Podobnie było w Niemczech.
We Francji, w 40 mln społeczeństwie zwyke w rodzinie był tylko jeden syn, a zginęło ich w I wojnie 1,35mln oraz 4,2 mln rannych oraz kilkaset tysięcy zaginionych (w II wojnie tylko kilkaset tysięcy).
Stąd niemieckie dowództwo chwaliło się, że wybije tę armię jedynaków.
W Wielkiej Brytanii 0,9 mln zabitych oraz 2 mln rannych(w II wojnie też kilkaset tysięcy) na 46 mln Brytyjczyków oraz kilka milionów mieszkańców Kanady, Nowej Zelandii, Australi i RPA.
Po I wojnie światowej we Francji ponad milion młodych kobiet nie miało żadnych szans na znalezienia partnera. Do tego było kilkaset tysięcy mężczyzn kalek. To była katastrofa modelu rodziny, upadek ideałów wolności, równości, braterstwa. Dlatego w tym bogatym społeczeństwie zaczęły się szerzyć silnie idee socjalistyczne, komunistyczne, anarchistyczne itd. . I o tym jest ten film.
Na mniejszą skalę takie procesy miały miejsce w Wielkiej Brytanii, Belgii, Włoszech, czy Niemczech, zwłaszcza zachodnich. Natomiast w Polsce nie, bo paradoksalnie I wojna przyniosła nam wolność i procentowo straty ludności były dużo mniejsze. Dla zachodnich społeczeństw to I wojna była wielką wojną, a dla nas II. Dlatego społeczeństwa Europy wschodniej i zachodniej nadal się nie rozumieją, nie mówię tu o elitach, które zwykle są wszędzie kosmopolityczne.

zgadzam się co do tego, że dla Francuzów I wś była czymś w rodzaju wielkiej wojny ojczyźnianej, tak jak dla Rosjan II wś. Prawda, że Francja przeżyła traumę po wielkich stratach podczas wojny, zresztą któż się spodziewał, że wojna oparta wcześniej na taktycznych uderzeniach, gdzie roztrzygnięcia następowały zazwyczaj w kilku wielkich bitwach przekształci się w krwawą kilkuletnią wojnę okopową, która pochłonie tyle milionów ofiar. Cały czar koncertu mocarstw z okresu XIX w. prysnął, Nowy porządek po kongresie berlińskim 1878 r. rozpadł się w czasie tej wojny. Upadły Austro Węgry Habsburgów, Niemcy Hohenzollernów, Rosja Romanowów. Spore straty ponieśli też Włosi, Anglia, nic dziwnego, że okres XX lecia międzywojennego w wielu państwach Europy stał się pożywką dla skrajnych ideologii typu komunizm, faszyzm. Polacy wiele zyskali w postaci odrodzonej ojczyzny po 123 latach zaborów, lecz cóż z tego, kiedy polityka sojuszy, układów głównie z Francją gwarantujących bezpieczeństwo w Europie pozostał tylko na papierze czego przykładem był chociażby pakt reński z 1925r. gdzie Polska już wtedy została wyrzucona za burtę. Na koniec dodam, że Francja z perspektywy polityki Europy Środkowo Wschodniej, ciągle była zapatrzona na Rosję, a nie Polskę, nawet po rewolucji bolszewickiej, alianci zachodni mocno wspierali w czasie wojny domowej siły białych - zwolenników burżuazji, caratu, licząc że Rosja pod ich rządami będzie stanowić zaporę dla Niemiec. Ostatecznie zwyciężyli bolszewicy, Polska znalazła swoje miejsce w Europie, lecz nie na długo, w latach 1944-1945 podczas wielkich konferencji: Jałta, Poczdam znowu wróciliśmy do stanu zniewolenia. Kolejny raz silniejsi, lepiej ustawieni w Europie podjęli za nas decyzje:)