Odpowiedź na pierwsze pytanie jest prosta: żeby zarobić pieniądze - wrucić do jednego gara paru znanych aktorów, rapera, wymieszać to z fabułą, który lubi kazdy i voila! - sukces gotowy. Zagadką dla mnie jest natomiast to, czemu tem film ma ocenę prawie 8.

Produkcja jest bardzo zła, gra aktorska jeszcze bardziej. Wysila się jedynie Jake Gylenhaal, w sumie nie wiem po co, skoro każda scena wygląda jakby ją zrobiono na odwal się - "dobra, może być, jedziemy z następną". Bohaterowie płytcy, poza główną postacią reszta mogłaby być wymieniona, albo mogłoby ich nie być wcale. Relacje między bohaterami nie wzbudzają żadnych emocji, nawet sztandarowa mistz - uczeń.

"Najlepszy" natomiast w tym wszystkim jest scenariusz, napisany chyba w pół dnia, bynajmniej nie przez geniusza. Rezultatem tej wytężonej pracy scenarzysty jest mix banału, głupoty, braku logiki i ckliwości.
Jest główny bohater - naturalnie bardzo piękny, pierdylionowy mistrz wagi jakiejśtam, który na wszystko zapracował sobie sam, gdyż wychował się w domu dziecka. Tam poznał swoją żonę, również piękną, do tego wierną i wspierającą i ogarniętą (już się łezka w oku kręci), jest i mądra córka. Główny bohater ma też swojego wroga nr jeden, dość niesympatycznego boksera.
Na charytatywnej gali (jakżeby inaczej) w wyniku jakiegoś zamieszania, bijatyki z owym wrogiem nr jeden ktoś strzela (jak wniósł broń nie wie nikt) i przypadkiem trafia w żonę, żona umiera (jeden z niewielu plusów tego filmu, nie trzeba patrzeć na drewnianą Rachel McAdams), w trakcie umierania żona mówi "chcę do domu".
Pan pogrąża się w depresji, którą leczy hektolitrami whisky, ma w tyle wszystko włącznie z córką. Nagle po kilku miesiącach (mniej więcej) okazuje się że koleś jest bankrutem (jakim cudem zniknęła jego fortuna też nikt nie wie, chyba zatrudnił najgorszego księgowego chodzącego po tym łez padole, ewentualnie wypił bardzo dużo whisky). Później jest jakaś walka, która ma go podnieść z bankructwa, niestety wszystko idzie nie tak i pan zostaje zawieszony za pobicie sędziego, który go później pozywa, HBO go pozywa, manager i trener odchodzą do jego wroga (jak przewidzała mądra żona), generalnie klapa. Na domiar złego koleś postanawia wjechać w drzewo i wtacza się do domu z butelką whisky i spluwą, zabierają mu córkę (adwokat był chyba dobrym kumplem księgowego i pobierali nauki w tym samym przybytku). Pan osiągnął w końcu upragnione przez scenarzystów dno. I tu dostajemy kolejną porcję banałów: stara zapyziała siłownia prowadzona przez niegdyś wielkiego boksera i trenera (swoją drogą, chyba każdy wielki bokser marnie kończy), banda dzieci ze slumsów (jedno z nich nawet umiera), pan myje kible, od tego mycia kibli, nieprzeklinania i trenowania odbija się od dna i w końcu ma okazję stanąć do walki o tytuł ze swoim nemezis. 6 tygodni przygotowań pokazane w jakieś 5 minut, walka trwająca, a jakże, całe 12 rund, do samego końca trzyma w napięciu, bo nie wiadomo kto wygra (lol). W między czasie pan odzyskuje córkę, bo się dobrze prowadził, a po walce, córka przychodzi i mówi tatusiowi "chcę do domu".

Po jednej gwiazdce za: kocie ruchy ładnego pana (na moje laickie oko wyglądały dość profesjonalnie) długie rzęsy ładnego pana, zgon żony.