Dla Samy (2019). Oscary 2020- nominacja najlepszy film dokumentalny, 2019 Cannes - najlepszy film dokumentalny - wygrana, EAV 2019 najlepszy film dokumentalny -2020 Docs Against Gravity- nagroda publiczności i nagroda Amnesty International. Syryjska rewolucja przeciw miejscowemu reżimowi była ostatnim ogniwem tzw. arabskiej wiosny. Niestety najbardziej nieudanym. Matka Samy, rodzi ją w Aleppo, swoistej stolicy antyrządowych demonstracji. Jej ojcem jest lekarz z powołania, a matką zaangażowana w wydarzenia młoda kobieta, która z dnia na dzień staje się dziennikarką i kronikarką codzienności miasta. A to w czerwcu 2016 roku zostaje wzięte w kleszcze i ulica po ulicy zdobywane przez wojska Asada. Żadna fikcja widziana na ekranie nie potrafi uchwycić prawdziwego zagrożenia tak jak prawdziwy strach w oczach ludzi z tego filmu, kadry, jak padają bomby, obrazy naprawdę zniszczonego miasta, jakże nam znany ze zdjęć choćby Warszawy po powstaniu 1944 roku. I w tym gruzowisku ludzie starają się żyć normalnie. Dewastujące jest przeplatanie znanej nam normalności, zachwycania się na przykład tym, że spadł śnieg czy nowym krzewem w przydomowym ogródku ze zdjęciami izby przyjęć, gdzie krwawiące, porozrywane ciała przypadkowych ofiar bombardowań, zostawiają wszystko skapane w morzu krwi. To nie są efekty specjalne i sztuczka krew. Widok matki krzyczącej do martwego dziecka żeby się obudził, płacz małych chłopców, którzy przynoszą na oko czteroletniego braciszka z wielką rana głowy, którego bezradna załoga jedynie może owinąć w żałobny całun, zwłoki małego brzdąca, któremu bomba urwała rękę takie widoki zostają przed oczami na całe życie. Ci ludzie pracują, starają się żartować, normalnie funkcjonować ale trauma jaka im towarzyszy na co dzień nigdy nie zniknie. Co straszne, co chwila spośród nich także ktoś ubywa. Na zawsze. Co znamienne, kilkakrotnie przywoływani są z nazwy Rosjanie. To oni bombardują nawet szpitale, to oni pomagają reżimowi nie mając żadnej litości dla ludności cywilnej zdobywać miasto. Rosja Putina niczym nie różni się od dawnego, krwawego ZSRR. Ten obraz powinni obejrzeć wszyscy politycy, zwłaszcza Ci wywijający szabelką. Poruszające, emocjonalne przez to, ze prawdziwe, świetne kino. Gorąco polecam.