Najlepszy film w sekcji Orizzonti w tym roku na Lido to prowadzona z jednej strony w onirycznym klimacie w stylu dzieł Apichatponga Weerasethakula opowieść o zagubionej i odnalezionej tożsamości, z drugiej – naturalistyczna opowieść o byciu człowiekiem, okazywaniu empatii pomimo trudnych okoliczności, rozgrywająca się...

bo jakoś tak podczas seansu mi się skojarzył. Kolorowo, tajemniczo, niby przypadkowo, a nie do końca. Dziwne odczucia podczas projekcji, ale takie pozytywna ta dziwność, którą warto obejrzeć.