Nie przekonał mnie ten film, niestety. Wolalem zdecydowanie ten surowy klimat filmow Zanussiego jaki prezentowal w Strukturze Krysztalu, Spirali, Barwach Ochronnych, Iluminacji. W filmie Czarne Słonce niestety go nie ma. Mimo ze muzyke skomponowal Wojciech Kilar to nie czuje jej jak zreszta wiekszosci tych 'nowszych' filmow Zanussiego.

Film opowiada o parze kochankow, ktorych milosc zostaje rozerwana przez zemste upadlego aniola, czlowieka pokrzywdzonego przez Boga nieuleczalna choroba. Zemste za to ze musi cierpiec, za to ze codziennie obserwuje przez okno bezgraniczne szczecie tej mlodej pary, a sam dusi sie w swojej nedzy. Zanussi porusza problem zemsty w religii chrzescijanskiej osadzajac akcje filmu w sercu włoskiej vendetty - Sycylii. Nie trudno odkryc również aspekt tzw. chrzescijanskich pogan ,ktorych filmowym uosobieniem sa starsze kobiety w kosciele. O ile problem ten jest na czasie, bo moim zdaniem w kosciele katolickim religijnosc stala sie poganskim rytualem - radio, telewizja, gazety, 'sekty' fanatycznych wyznawcow "Ojca"; to forma jakiej uzyl Zanussi nie przekonala mnie (dekoracje, oderwanie od zycia codziennego, boski etos pary kochankow). Zdecydowanie wolalem gdy Zanussi osadzal akcje swoich filmow w Polsce, gdyz bylo mi to blizsze i bardziej trafialo to do mnie.

Dla mnie film jest slaby, a pierwsze 20 minut nawet irytowalo w pewnych momentach. Oczywiscie to tylko moja subiektywna ocena.