Antologia horroru od Mario Bavy. Trzy oddzielne historie, każda odwołująca się do innej stylistyki kina grozy.

W pierwszej opowieści mamy młodą kobietę, którą prześladują telefony od nieznajomego.
Tutaj otrzymujemy już jedną z pierwszych wprawek Włocha do nurtu giallo ("I tre volti della paura" powstawało zaraz po ukończeniu prac nad "La ragazza che sapeva troppo"). Niestety, sama fabuła jest nieco rozczarowująca i miejscami na bakier z logiką. Na pociechę mamy Michèle Mercier w roli głównej.

Druga nowela to już gotycki horror pełną gębą. XIX-wieczna Rosja (za podstawę posłużyła w tym przypadku krótka powieść autorstwa Aleksieja Tołstoja). Podróżujący przez pustkowia szlachcic trafia do posiadłości, której mieszkańcy utrzymują, że okolica opanowana została przez żądne krwi Wurdulaki...
Wampiryczna opowieść, w której główne skrzypce gra Boris Karloff (który wcielił się również w rolę gospodarza całego misterium grozy). Przepyszna scenografia, soczyste zdjęcia oraz - nade wszystko - klimat. Ponure, choć niepozbawione czarnego humoru.

Na koniec została bodaj najbardziej frapująca historyjka. Pielęgniarka zostaje wezwana w nocy do łoża zmarłej pacjentki. Na palcu nieboszczki, siostra zauważa niezwykły pierścień i postanawia go ukraść...
W finałowym segmencie stosuje Bava sztuczki pozornie proste (ach, ten wytrzeszcz!), ale w pełni zdające egzamin. "The Drop of Water", bo tak zwie się ostatnia nowela, po latach wciąż robi wrażenie i budzi dreszcz emocji. Plus znowuż cudowna oprawa wizualna.

Must-see for horror-fans, to pewne. Z dzieła Bavy czerpały garściami późniejsze pokolenia filmowców, a mariaż tajemnicy z wyszukaną formą plastyczną, reżyser doprowadził do perfekcji już rok później w swym kanonicznym "Sei donne per l'assassino".