Diego Maradona zachwycał świat niezwykłymi umiejętnościami piłkarskimi. Kochały go miliony, a długa walka z uzależnieniem odcisnęła piętno na jego zdrowiu psychicznym i fizycznym. Przez całą swoją karierę piłkarską Maradona był uzależniony od interwencji medycznych i narkotyków. Kortyzon, zastrzyki przeciwbólowe, które utrzymywały go na boisku, uzależnienia od kokainy, alkoholu i jedzenia wpłynęły negatywnie na jego zdrowie. Film dokumentalny przedstawia życie i karierę piłkarską Maradony na tle farmaceutyków, którym był oficjalnie poddawany. Analizując kluczowe momenty z jego kariery zawodowej, wywiadów z naukowcami zajmującymi się sportem, lekarzami, którzy go leczyli, oraz ludźmi, którzy go znali i kochali, budujemy obraz tego, jakie leki trzeba było stosować, aby utrzymać na boisku najdroższego wówczas piłkarza świata i jak wpłynęły na jego zdrowie. Od czasu, gdy jego talent piłkarski został po raz pierwszy rozpoznany jako 11-letni niedożywiony dzieciak ulicy, Maradona był wspomagany przez lekarzy jego zespołu, którzy próbowali go wzmocnić tak, by podnieść jego wydolność. U szczytu swojej kariery piłkarskiej był nieustannie atakowany przez przeciwników próbujących go powstrzymać, więc był leczony na boisku, aby utrzymać go w grze. Dawał sobie nawet zastrzyki przeciwbólowe przed meczem, a poza boiskiem zażywał kokainę. Przez lata udawało mu się nie ponosić konsekwencji za swoje czyny, ale w końcu zażywanie narkotyków doprowadziło do jego zawieszenia w Neapolu, wykluczenia z międzynarodowych meczów przez FIFĘ i ostatecznie zakończyło jego karierę. W wieku 40 lat przezwyciężył swoje uzależnienie od kokainy z pomocą Fidela Castro po zawale serca wywołanym kokainą. Dwukrotnie przeszedł operację bariatryczną, aby zwalczyć otyłość, miał kolejny zawał serca, cierpiał na ciągłe zapalenie stawów i niezliczone problemy zdrowotne, w tym depresję, a każdego dnia przyjmował różne pigułki, które odbiły się na jego zdrowiu i kondycji. Ostatecznie jego życie napędzane lekami doprowadziło do jego śmierci.