Niby nie tak dawno stąd wyjechaliśmy, jest rodzina, dawni znajomi, pamiątkowe zdjęcia, a jednak już jesteśmy inni, w innym świecie, z planami, które nijak nie mają się do tej rzeczywistości i tych ludzi. Myślę, że wielu z nas ma takie doświadczenia powrotów do rodzinnych miasteczek, osiedli, kolegów z klasy. I czujemy, że już nie przynależymy, ale jeszcze im tego nie powiemy.
To film stawiający wiele pytań i stawiający nas, widzów w wielu niewygodnych sytuacjach. Co zrobisz, gdy będziesz świadkiem przemocy, rasistowskich i homofobicznych komentarzy? Czy masz odwagę powiedzieć: "Chłopaki, dziewczyny już mnie to nie bawi" Już z tego wyrosłam/em, nie będę udawać. To wymaga odwagi powiedzenia samemu/samej sobie, że coś się skończyło, że to już nie moje miejsce.
Są wspaniałe niezapomniane sceny, jak ta z małym pianistą lub wyznania na balkonie. Chociażby dla nich warto obejrzeć ten film.