Jak bym czytał swoją żonę... To samo mi tu opowiada i ciągnie do kina w weekend. Chyba dam się przekonać tym, że gra tam Żulewska... :)

Ja miałam okazję oglądać przedpremierowo. Mam podobne odczucia. Piękna opowieść o miłości, prawdziwej bliskości, łapaniu najlepszych chwil z życia i... chyba każdy powinien zobaczyć ją choć raz. Nikt z nas nie spodziewa się nawet, że miłość może być aż taką inspiracją do życia, a życie... do miłości. :)

Zgadzam się, "Chemia" to piękny film przede wszystkim o miłości. Sentencja "Kochaj, jakby jutra miało nie być!" idealnie odzwierciedla jego przesłanie. Dlatego warto wybrać się na ten film i poznać tę niesamowitą historię.

Ja w sumie niechętnie szedłem bo myślałem, że moja ciągnie mnie na jakąś komedię romantyczną a nie przepadam za nimi. Zwiastun niby był ok, ale coś mi tam nie do końca jeszcze pasowało. Dopiero w kinie przekonałem się do filmu i nie żałuję, że poszedłem. Bardzo dobry film i warto iść na niego we dwoje. Inaczej się patrzy na miłość i na własny związek po tym. Chyba bardziej doceniam to co mam.

Zgadzam się z Tobą w 100%. Film pokazuje siłę uczucia i barwność emocji towarzyszących mu. Po dzisiejszym seansie mogę śmiało polecić każdemu, kto chce poznać piękną historię o miłości między dwojgiem ludzi.

nie obrazajac, ale to filmowy harlequin.

na ktory sie oczywiscie nie wybieram. wystarczy mi trailer.

Gratuluję odwagi! Bo naprawdę trzeba odwagi, żeby oceniać książkę po okładce. Trudno pisać o własnych odczuciach tylko na podstawie zajawki, zresztą... gdzie tu sens? Byłem na filmie i szczerze go polecam, są mocne, poruszające momenty, są też zabawne, a jeśli chcieć wejść głębiej w historię, to są i inspirujące. Związanych z obecnością w sali kinowej emocji sam trailer nie pokaże. Mam nadzieję, że nie oceniasz w ten sposób wszystkiego, bo... strach pomyśleć stary, jakim jeździsz autem. ;)

jezdze dwukółką :- ( Tak, masz racje, ale harlequina (rowniez tego filmowego) poznac po okladce . Oczywiscie nie umniejszam tutaj historii zycia Magdy Prokopowicz. Ciesze sie, ze film ten zapewnił ci taka dawke emocji, dzieki ktorej przez chwile poczules sie szczesliwy, zadowolony, wzruszony, ach, taki zainspirowany! A do czego... ;-) .Wybacz ironie pablitouno. Pozdrawiam cie genialnie, romantycznie, poruszajaco...

Jak by mi mój znajomy powiedział, że trailer mu nie podszedł, więc odpuszcza - powiedziałbym mu "idź stary, byłem, warto".
Mylisz się - film w żaden sposób nie jest harlequinem. Mylisz się również w tym, że to historia Magdy. Jest to - owszem - historia inspirowana, ale jak sam Prokopowicz mówił w wywiadzie, jest to jedynie inspiracja. Postaci są fikcyjne, nawiązują, lecz nie są odwzorowaniem. O ironię nie gniewam się. W końcu nie opiera się o żaden konkret. Obejrzyj film, to podyskutujemy. :)

gdyby to byla historia Magdy ,,w punkt" to bylaby to zgroza, biorac pod uwage to, co Prokopowicz opowiadal w mediach na temat swojego zwiazku. ,,Kochaj, jakby jutra mialo nie byc" - Danielle Steel by sie nie powstydzila tych slow, a tobie polecam jej tworczosc.Znajdziesz u Steel wiele madrych slow, ktore cie zainspiruja ;) P.S. i jeszcze Judith Kranz! koniecznie.

Inspiracja nie oznacza wiernego kopiowania historii. Nie sądzę, żeby ktokolwiek chciał wpuszczać widza w swój prywatny świat uczuć i odczuć towarzyszących walce o życie osoby, którą się kochało. Temat dotyczy historii wielu kobiet, które walczyły i tych, które walczą nie tylko z chorobą, ale też z trudnymi decyzjami towarzyszącymi terapii. Nie rozumiem odniesienia do harlequinów, bo na filmie byłam z mężem i stwierdził cytując go: "W końcu widziałem dobry polski film, bez silenia się na akcje specjalne".

... aleś ty mądra!

@diepole - nie wiem czy powstydziła by się tych słów, czy byłaby dumna. Nie znałem jej, by to oceniać.

Steel (pozwoliłem sobie wygooglować) to trochę nie ta bajka. Ale dobrze, że masz backgorund. ;) Nie chcę żeby wyszło, że film jest romansidłem rozpalającym emocje – nie jest. Jest po prostu fajnie opowiedzianą historią o dwojgu ludzi, którzy mieli wojnę z rakiem. Nie chcesz, nie idziesz - Twój wybór i ja go szanuję, ale czytając to co piszesz ktoś może się błędnie zasugerować. Osobiście jestem za ocenianiem filmów po obejrzeniu ich, książek po przeczytaniu etc. a to na pewno nie standardowa polska produkcja i nie romansidło z babcinej półki, jak te (nie umniejszając), których autorkę wymieniasz. Nie mówię, że film jest arcydziełem. Mówię, że jest ciekawy, wart obejrzenia. Ile osób, tyle opinii, ot co. :)

O Judith Kranz nie słyszałem, ale widzę, że jesteś w temacie. Może dlatego trailer Ci nie podszedł ;)

wygooglales? wystarczylo wrzucic nazwisko steel do filmwebu; ale o amosie oz pewnie tez nie slyszales i max woloszynie i yourcenar i georgu traklu i o holderlinie i o zadie smith i proulx i o cunninghamie i o...ech, wygoogluj sobie. Niemniej gratuluje pompatycznego, milosnego gustu filmowego.

Twoja wypowiedź na tyle mnie zaintrygowała, że wygooglałam wywiad czy dwa z Bartkiem Prokopowiczem - m.in. poniższy.

http://weekend.gazeta.pl/weekend/1,138585,18945525,bartosz-prokopowicz-magda-nie -chciala-umrzec-nie-przygotowala.html

Matko, absolutnie nie chciałabym, aby po mojej śmierci najbliższa osoba opowiadała o mnie jako o wsadzonym do szuflady zeszycie i że powinnam na ostatnim oddechu dać przyzwolenie mężowi do natychmiastowego zastąpienia mnie jakąś inną laską. Dziwię się tej jego zbędnej szczerości, bo w ten sposób robi zły PR filmowi, pokazując, jak ta wielka miłość wygląda w rzeczywistości.
I żeby było jasne, nie namawiam nikogo do bycia w wiecznej żałobie, każdy ma prawo sobie radzić z cierpieniem, jak może... ale też oczekiwanie od osoby chorej, żeby nie oczekiwała żalu po sobie... nie, coś mnie niezwykle mierzi w tej wypowiedzi. W ogóle Prokopowicz wypowiada się tak, jakby był główną ofiarą choroby Magdy, jakby ona zachorowała mu na złość. Trzeba mówić o doświadczeniach rodzin umierających - zwłaszcza tych trudnych, ale nie można także zapominać o samych chorych, o ich cierpieniu. Facet nie wzbudza mojej sympatii, chociaż współczuję mu przeżytej tragedii - choć rzecz jasna, Magdzie bardziej.

Zgadzam się w 100%. Jeden z najbardziej poruszających filmów jakie miałam okazję zobaczyć. Mimo trudów życia jakie los rzuca przed głównych bohaterów potrafia pokazać widzom jak można miłością przezwyciężyć wszystko.

Zdecydowanie tak, zgadzam się z Tobą. Jak dla mnie genialnie pokazuje całą gamę kolorystyczną emocji, jakie może nieść miłość, od jasnych i radosnych po te najciemniejsze. Ja sobie dopiero uświadomiłam, jak bardzo dwojgu ludzi może na sobie zależeć i jak bardzo mogą, jeśli tylko chcą, walczyć o tę swoją więź, żeby ją mieć, utrzymać mimo wszystko...

Chwilę mnie nie było na forum, a tu tyle odpowiedzi! Dziękuję! :* To miło, że aż tyle osób podziela moją opinię i odbiera ten film podobnie jak ja. Czytałam tu na filmwebie, że film cieszy się ogromną popularnością i był najczęściej wybierany w zeszły weekend. Widzę też dużo pozytywnych i fajnych opinii i dziwi mnie tylko, że najwięcej złego do powiedzenia o Chemii mają Ci, którzy jej nie widzieli wcale. Takie to... polskie. ;)

polskie... ale argument, kiedy nie ma sie juz nic do zaproponowania.,,Polskie" to jest twoje zawezone myslenie i smak do sentymentalnych gniotow.