Norma Desmond - zapomniana, nie pierwszej już młodości gwiazda, której oszałamiającą karierę przerwało wprowadzenie do kina dźwięku, siedzi w hali zdjęciowej Paramount Studio. Nagle o piórko jej kapelusza zahacza mikrofon. Zirytowana odpycha go i z pogardą patrzy, jak ten majestatycznie i spokojnie odpływa dalej do przodu... Ta scena trwa kilkanaście sekund, ale symbolizm w niej zawarty jest materiałem na wiele godzin rozmyślań i dyskusji. I taki jest cały film - jak bombonierka. Jeśli nawet w pierwszym odruchu łakomstwa wyżremy bezmyślnie wszystkie czekoladki, to zostanie nam przepiękne pudełko, pokryte fantastycznymi rysunkami, na których za każdym razem odkrywamy nowe szczegóły, którymi możemy się delektować. No i ten zapach: nieco zwietrzałej, ale nadal narkotycznie intrygującej słodyczy... Spotkałem się z opinią, żę "Bulwar..." można analizować klatka po klatce i za każdym razem znajduje się coś nowego - ta pochwała wydaje mi się stanowczo zbyt skromna! :)
Gorąco polecam!