„The Guardian” pisze o filmie dokumentalnym mogącym być odtrutką na hollywoodzkie usprawiedliwianie tortur we „Wróg Numer Jeden” (“Zero Dark Thirty”). Zaprezentowany na Sundance Film Festival dokument „Dirty Wars: The World is a Battlefield” (Brudne Wojny: Świat jest Polem Bitwy), nakręcony przez Ricka Rowleya i prowadzącego narrację Jeremy Scahilla, opisuje m.in typowy nocny rajd amerykańskich sił specjalnych Jsoc (Joint Special Operations Command) na domostwo w Gardez w prowincji Paktia, Afganistan. Amerykanie otrzymali informację o zebraniu komórki Talibanu, przygotowującej zamach samobójczy. Wdarli się do budynku o północy i zastrzelili 3 kobiety, dwie z nich w ciąży oraz…komendanta afgańskiej policji Muhammada Dauda, wyszkolonego przez ich własnych trenerów. Skuty kajdankami brat Dauda musiał patrzeć jak amerykańscy komandosi wycinają nożami kule z ciała jego żony, dla ukrycia zabójstw, o które próbowali potem oskarżyć nożowników Talibanu. Rowley skopiował do dokumentu film nagrany na jednej z komórek ofiar, który dowodzi, że przerwane przez rajd zebranie było dla uczczenia narodzin dziecka. Na filmie z innej komórki słychać amerykańskie głosy, koordynujące zeznania, by udowodnić, że rajd nie był masakrą. Twórcy „Dirty Wars” idą dalej śladami sławionych we „Wróg Numer Jedne” agentów JSoc, przez Afganistan, Jemen i Somalię, dokumentując drugą, ukrywaną, ciemną i krwawą stronę „wojny z terrorem” prowadzonej przez administrację Obamy.
Inny artykuł Guardiana pisze, że JSoc działa poza hierarchią służbową amerykańskiej armii, podlega bezpośrednio prezydentowi USA, jego budżet jest tajny, morduje „podejrzanych” z wciąż rosnącej „czarnej listy” (kill list) w wielu krajach i jest w zasadzie „szwadronem śmierci” amerykańskiego prezydenta.
“Brudnych Wojen” na pewno nie będzie się wyświetlać w multipleksach i jak zwykle hollywodzkie fantazje zastępią rzeczywistość w oczach i umysłach milionowej widowni.