Filmy zrobione z czystej miłości do sportu zazwyczaj niestety są przeznaczone jedynie dla fanów danej dyscypliny. I tak jest w tym przypadku. Jest to dzieło proste jak budowa cepa, jednowątkowe i oferujące niewiele dialogów. Aż dziw że przynajmniej narracja jest bardziej złożona i obejmuje czasowo kilka lat na raz.
Daniel Olbrychski w roli Tolka, boksera z mroczną przeszłością spisał się nieźle. Choć jego postaci nie polubiłem. To narwaniec z wielką wolą walki, ale też nie panujący nad nerami i po prostu głupi. Zbyt często pokazuje ludziom swoją wyższość.
Początek filmu jest tragiczny. Utrzymany w paradokumentalnej formie przyjazd na olimpiadę jest cholernie pusty, pełen bełkotliwych rozmów i chaotycznych ujęć. Dopiero pojawienie się retrospekcji stwarza nadzieję że z tego filmu coś będzie. I w sumie źle nie jest. Mnóstwo realizmu, prostoty i jak już na początku wspomniałem scen gloryfikujących sport. Końcowy pojedynek dzięki swej naturalności robi wrażenie. Które nie zmywa jednak wrażeń po całym filmie, a jest on generalnie średni. Gdyby nie końcówka powiedziałbym że wręcz słaby. Ale pasjonaci boksu i historii pewnie przymkną oko na wady. Niemniej to film wyłącznie dla nich...