To nie jest film stworzony ku pamięci Freediego. To jest film stworzony po to żeby takie osoby jak Brian May ,Roger Taylor czy Mary Austin mogły wybielić swoją biografie i poczuć sie ważni. Freddie mawiał o sobie że jest jak Paw którego trzeba podziwiać. W tym filmie tego pieknego ptaka oskubano z jego piórek i zrobiono szarego gołebia...miękkiego przerażonego ptaszka który boi się samotności, jest podatny na wpływy. Gdzie haryzma gdzie cały blichtr jego osoby? Jego imprezy przypominały domówki u cioci Grażyny na ktorym punktem najważniejszym było to że (znowu najważniejszy) wuj Brian powiedział pijanemu wujowi Freddiemu jaki z niego dupek. Może dla osób które pierwszy raz zetkneły się z muzyką Queen ten film wbije w fotel - bo ta muzyka tak ma, porywa zachwyca i rozkochuje w sobie ( do tego Rami Malek świetnie łapie za serce) ale dla kogoś kto kocha ten zespół od dawna, zna choć troche życiorys Mercurego ten film będzie jak słuchanie zgrzytów paznokci po tablicy... Freddie był wspaniały bo był jak ogień i woda. Czasem totalny sk..wiel i egoista , przede wszystkim hedonista kochający życie ale i człowiek o gorącym i wrażliwym sercu. A tu zrobili z niego "ugrzecznioną wersje małego pakistańczyka ktory boi sie byc sam" (cytat z filmu). Pomijając już cholerne nieścisłości w fabule...karykatura Freddiego to dla mnie najwiekszy grzech tego filmu...Film miał taki świetny potencjał, historia + swietna muzyka i super dobrani aktorzy. A zrobili temu filmowi taką krzywde...