Po pierwsze: mdłe aktorstwo.
Samuel ewidentnie odcina kupony od sławy i usilnie starał się w filmie przypominać starego siebie, powtarzanie "motherfker" co drugie zdanie kiedyś było całkiem zabawne (i dla wielu jak widać nadal jest), ale tutaj brzmiało to po prostu żałośnie. Reynolds chyba jako jedyny bywał zabawny (podkreślam bywał, bo miało to miejsce góra kilka razy, co jak na dwie godziny wyczynem nie jest), za każdym razem psując klimat filmu swoim durnym wątkiem miłosnym. Nie wiem kto go wymyślił, ale albo się robi film akcji, który ma być zabawny, albo robi się film akcji, który przeplatany jest smutnymi momentami, dla podkreślenia charakteru bohatera. Tu próbowali zrobić obie rzeczy naraz i wyszło jak wyszło.

Po drugie: humor.
Pierwsza scena z Kurosawą była świetna, śmiechłem srogo. Im dalej w las tym gorzej. Oczyma wyobraźni widziałem tego scenarzystę siedzącego nad kartką i wypisującego nieśmieszne teksty, które w jego oczach są śmieszne. Brakowało śmiechu z sitcomów, żebym wiedział kiedy dokładnie mam prychnąć, chociaż i bez tego film oznajmiał mi to perfekcyjnie. Słabo, bardzo słabo, ale czego oczekiwać od kogoś kto napisał dotychczas jeden scenariusz i to do dramatu. Może powinien przy tym zostać.

Po trzecie: muzyka.
Chcecie dobry film akcji, w którym muzyka podkreśla to co się dzieje na ekranie? Obejrzyjcie "Johna Wicka". Jedyna scena, która trzymała w tej kwestii poziom to scena ratowania Reynoldsa (swoją drogą jak na luźny film akcji, komedię to wyjątkowo rozbawił mnie moment, w którym go prawie zabili...), reszta kompletnie do siebie nie pasowała. Wiem, że twórcy chcieli zrobić pastisz i dobór muzyki miał to podkreślić, ale zamiast tego soundtrack powodował uśmiech politowania.

Ogólnie słabo, słabo i jeszcze raz słabo. Zanim naskoczą na mnie tabuny ludzi, którzy świetnie się na nim bawili to chcę wam powiedzieć, że to szanuję. Wasz gust filmowy, wasze poczucie humoru, spoko. Ja zamiast świetnej zabawy odliczałem czas do końca i przysnąłem. To wiele o tym filmie (dla mnie) mówi.