Początek XX wieku, Szwecja. Elsa Andersson wraz z bratem i rodzicami mieszka na wsi, w gospodarstwie prowadzonym przez ojca. Cieniem na życiu kilkuletniej Elsy kładzie się utrata matki, zmarłej przy porodzie kolejnego dziecka. Wkrótce w domu pojawia się nowa gospodyni, która zajmuje miejsce matki nie tylko w kuchni, ale i w życiu ojca.
Elsa zostaje zupełnie sama, zwłaszcza, że brat emigruje do Ameryki. Długo szuka sobie miejsca, aż wreszcie odkrywa swoją prawdziwą pasję lotnictwo. Postanawia zostać pierwszą Szwedką, która zasiadła za sterami samolotu.
Film ma wolne, melancholijne tempo, ogląda się go bez pośpiechu, delektując się pięknymi zdjęciami z samolotu, pejzażami rozległych terenów, wzgórz i lasów. Film inspirujący, dający do myślenia. Dobra szwedzka obsada to dodatkowy walor tego filmu. Reżyser otrzymał za ten film nominację do nagrody Grand Prix w Montrealu w 2001 roku. Zachęcam...

Jan Troell opowiada tutaj kolejną - po debiutanckim filmie "Oto twoje życie" - historię dojrzewania i samostanowienia wiejskiego dziecka. Dla Elsy Andersson otwierająca film podróż w styczniowy wieczór pociągiem do rodzinnego Askersund, w przeddzień tragicznego skoku, jest ostatnią podróżą jej krótkiego, ale intensywnego życia. W trakcie jazdy koleją rozpamiętuje ona minione lata, poczynając od wczesnego dzieciństwa naznaczonego śmiercią matki. Przełomem w życiu Elsy jest nauka w szkole lotniczej, która pozwoli jej na spełnienie marzeń. Pierwsze doświadczenia w tej dziedzinie splatają się z przeżyciami miłosnymi. Uczucia Elsy oscylują pomiędzy dwoma mężczyznami - instruktorem lotnictwa, Erikiem Magnussonem, a oficerem kawalerii, Robertem Friedmanem. Pochodzący z ludowej piosenki poetycki tytuł filmu odnosi się do stroju panny młodej, którą w końcu Elsa Andersson nie została, a jednocześnie do śniegu pokrywającego ziemię, na której znalazła śmierć. Podobnie jak w poprzednich filmach Troella bohaterce od dzieciństwa towarzyszy cień śmierci jako dyskretne tło, na którym rozgrywa się dramat życia.