Kawał dobrego kina z wybitną rolą Albrechta Schucha. Opowieść o losach człowieka, który chciał być dobry, ale świat tego nie chciał, miał wobec niego inne plany. Tylko czy podejmując pewne decyzje mu w tym nie pomagamy. Francis jako uchodźca nie miał wielkich szans na normalne życie, musiał więc imać się zajeć, które los podsuwał na jego drogę. Czy musiał iść akurat w tym kierunku? Miał inne wybory, a kiedy chciał się z tego wycofać, bo los podsunął mu pod nos namiastkę szczęścia, surogat szczęśliwego życia, było już za późno. Francis w pewnym momencie wypowiedział słowa, które chyba najbardziej oddają rzeczywisty wymiar tej postaci: "Nie jestem dobry. Zabijam wszystko co kocham". I tak chyba w istocie było. Powtarzał jak mantrę "Chcę być dobry", ale swoimi wyborami powodował, że umierały rzeczy dla niego najważniejsze. Była też faustowska dwoistość duszy, kiedy Mieze mowiłą Francisowi, że jest w nim cześć, ktora kocha, ale też cześć ktora niszczy. Bycie dobrym polega na rozwijaniu w sobie pierwiasta boskości, ktorą otrzymujemy wszyscy w chwili narodzin i do której powinniśmy dążyć. Leży to u podstaw każdej religii. Jednak nie jest to proste, bo "świat chce inaczej". Tylko czy w pewnym momencie nie staje się to dla nas czczą wymówką?

Te 3 godziny i te 3 minuty poleciały bez przystanku 9/10!!!