Oglądając ''Bardzo poszukiwanego człowieka'', ma się nieodparte wrażenie, iż wcielający się w rolę szefa wywiadu (Günthera Bachmanna) Philip Seymour Hoffman, przypomina trochę (własne) życie aktora. Zamknięty w ponurym świecie, nieufny, nie stroniący od alkoholu, podniszczony facet, który wypala się nie tylko zawodowo, niestety pasuje wręcz idealnie do wizerunku Hoffmana. Żal w sercu ściska na samą myśl, że ten nieodżałowany świetny artysta, już nigdy nie pokaże swojego kunsztu, a nam pozostanie tylko sięgać po znane filmy z jego udziałem.
''A most wanted man'' to thriller (szpiegowski) oparty na podstawie powieści Johna le Carre, autora między innymi ''Szpiega'' i ''Krawca z Panamy''.
Reżyser Anton Corbijn, nie serwuje nam emocjonujących pościgów po ulicach Hamburga, brutalnych konfrontacji, czy też stosu trupów. W zamian oferuje skrupulatność. Będziemy wkuci w fotel, i wraz z głównym bohaterem śledzić przebieg zdarzeń.
Akcja toczy się wolno, rozsądnie, bez spontanicznych niepotrzebnych posunięć. Małymi krokami odkrywamy karty tajemniczej, ale i ponurej historii życia pewnego uciekiniera, który w nowym, ''cywilizowanym'' świecie szuka dla siebie azylu.
Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że Issą, bo to nim mowa, są zainteresowani ludzi wywiadu. Zainteresowani są nie tylko jego osobą, ale przede wszystkim celem przybycia, a ten wydaje się być konkretny i w ich przekonaniu niebezpieczny.
Z upływem czasu w intrygę wplatane zostają osoby trzecie, które jak się okaże, będą miały ostateczny wpływ na rozwój sytuacji.
Annabel Richter (Rachel McAdams) to młoda prawniczka idealistka, nie dzieląca otoczenia na czarne i białe barwy. Natomiast Tommy Brue (Willem Dafoe) jest bankierem, przy okazji spadkobiercą ojcowskich długów. Co ich łączy? Oboje z dnia na dzień zupełnie ''niechcący'' wplątani zostają w trudne życie Czeczena. Ona chce mu pomóc, On posiada coś, co należy do chłopaka.
Zarówno McAdams jak i Dafoe grają porządnie swoje role, lecz to Hoffman, ze swoim przeszywającym spojrzeniem, zmęczonym wyrazem twarzy, nieufnością i niskim stanowczym tonem głosu kradnie film dla siebie. Są chwile, że nie musi absolutnie nic mówić, by poprzez gest i wzrok dać z siebie więcej, niż wyrażając to w słowach.
''Bardzo poszukiwany człowiek'' zbudowany jest właściwie na dialogu, zawiłym, krętym, przebiegłym, ale też i naiwnym, czy ostrożnym.
Kamery śledzą tu wszystko, Gunther śledzi obrane cele, a szychy w czarnych ''garniakach'' obserwują ruchy jego ''komórki wywiadowczej''. Obłęd ścisłej obserwacji.
Gdy ma się do czynienia z taką koncepcją kinową, a ta będzie ciekawa i należycie poukładana przez twórców, możemy być pewni, że będzie to udany seans. Jednak brać trzeba za poprawkę, że nie każdemu thriller ten wyda się atrakcyjny dzięki ''jego'' przegadaniu i mozolnego tempa.
''BPC'' posiada dosyć tajemniczy klimat, ubrany jest w stonowane, przybrudzone kolory, ma specyficzny montaż (niekiedy wydaje się, że pewne sceny są źle sklejone, lub pourywane), ale summa summarum jest po prostu solidnym filmem. Do tego dochodzi doborowa obsada.
Nagrodą za wytrwałość jest ostatnie kilkanaście minut, a zwłaszcza bardzo wymowny ostatni kadr, dziś w pewnym sensie nawet symboliczny.
Gunther nie ufał nikomu, starał się być czujny, ważył wszystkie za i przeciw, a mimo to stał się bardzo ..przechytrzonym człowiekiem i pomyśleć, że tylko dlatego ''by świat uczynić bezpieczniejszym miejscem''.
Mocne 7/10