Czarna komedia z gatunku political fiction, która, jako tło wykorzystuje wyścig wyborczy i towarzyszący mu chaos w mediach. Bohater filmu jest kandydatem na prezydenta w wyborach 2000 roku w Polsce, który nagle, pomimo najlepszych notowań w rankingach, wycofuje się z kampanii wyborczej. W czasie walki wyborczej przedstawia siebie jako zawodowego kłamcę i postanawia rozdać wszystko, co wcześniej zdobył. Nie spodziewa się jednak jak trudnym problemem może okazać się dawanie.

Jan Rydel to niezależny kandydat na prezydenta Bajlandii. Jego program wyborczy głosi: "Będę reprezentował samego siebie, oddam ukradzione a potem będę kradł z umiarem, gwarantuję całkowitą obojętność na twoje problemy, będę pił, bo nie lubię sobie niczego odmawiać".
Cel polityczny Rydla jest bardzo prosty - "Dorwać się do władzy i udowodnić tym samym, że może wygrać najgorszy".
Człowiek ten wzbudza ogromne kontrowersje wśród polityków i komentatorów. Arogancki, cyniczny, nie stroni od alkoholu, drwi z kontrkandydatów, dziennikarzy i samych wyborców. Mimo to cieszy się największym poparciem społeczeństwa. Dlaczego?

Jan Rydel (Wojciech Pszoniak) startuje w wyborach na prezydenta Polski. W czasie walki wyborczej obiecuje rozprawić się z nieuczciwością i złodziejstwem. Jego poparcie rośnie z dnia na dzień. Mimo najlepszych notowań w sondażach nagle wycofuje się z kampanii wyborczej. Postanawia rozdać wszystko, co wcześniej zdobył. Nie spodziewa się jednak, jak wielkim problemem może okazać się dawanie.

III RP widziana oczami satyryka. Przez pierwszych kilkanaście minut oglądamy kampanię prezydencką w Bajlandzie czyli w Polsce. Czarnym koniem wyborów jest Jan Rydel - ekscentryczny milioner, który zamierza "oddać ukradzione" i poszydzić sobie przy tej okazji z wyborców, kontrkandydatów i całej naszej rzeczywistości.

Następne kilkadziesiąt minut filmu wypełnia dziwna opowieść o rozdawaniu przez Rydla mieszkań. Mieszkania są prawie za darmo. Prawie, bo Rydlowi trzeba w zamian za mieszkanie opowiedzieć ciekawą historię.