To nie jest film o niegrzecznym, roszczeniowym dziecku. To film o nieudolności rodziców i placówek wychowawczych w postępowaniu z chorym dzieckiem. Taka złość i agresja nie bierze się znikąd. Najczęściej za takie zachowanie odpowiada autyzm, ADHD, epilepsja albo inne zaburzenia psychiczne. Dodajmy do tego nieudolną matkę, traumę i mamy obraz na wskroś nieszczęśliwego dziecka. Na samym wierzchu jest agresja, ale była również scena pokazująca jak Bennie w domku w lesie moczy się w nocy. Moczenie się nocne zazwyczaj oznacza duży poziom lęku lub problemy neurologiczne. Ale żeby to wykryć dziewczynka musiałaby trafić do porządnej kliniki, gdzie przeszłaby wszystkie testy na ASD, ADHD, EEG całodobowe i badania genetyczne. Pakowanie w dziecka leków też niczego nie rozwiązuje. Tutaj tylko długa i intensywna terapia w dostosowanych warunkach. Jak oglądałam ten film to tak bardzo szkoda mi było tej dziewczynki, bo takich historii jest więcej. Ja też mam swoją historię, ale moja zaburzenia poszły w drugą stronę. Nieśmiałość, wycofanie, życie w swoim świecie. Polski system "wychowywania" takich dzieci wcale nie jest lepszy, bo jak rodzic nie ma kasy na prywatne leczenie, to na NFZ się nie doczeka. A dziecko cierpi.