W punkt. Szczególnie spodobała mi się fraza "rzecz wypełzła". Nie powiem, że ten film to Mallizna, ale niezdrowo przereklamowany.

czołem, szczegółów tego seansu wprawdzie już nie pomnę, ale zahaczasz o bardzo dziwny rodzaj przepoczwarzania filmowych wzorców - przypomnę - po wojnie amerykanie robili filmy gatunkowe (typu bogart, bez żadnych plakatów na ścianie, niekiedy to i bez ścian nawet), dwadzieścia lat później francuzi przepoczwarzali ten gatunek pod swoją modłę (typu belmondo, przede wszystkim godard, pokoje z bogartem na plakacie), po czym znowu dwadzieścia lat później amerykanie przepoczwarzali francuzów przepoczwarzających amerykanów - stąd wypełzały właśnie tu i ówdzie jakieś dziwaczne zmutowane hybrydy wielogatunkowe (typu amos poe, eric mitchell, pokoje z belmondem na plakacie), cała ta tak zwana bezfalowa fala nowojorska (no wave movement). i choćby na jej tle ten zgoła klasyczny film malle'a będzie reliktem raczej muzealnym (to znaczy zakładam, że musiał się jawić jako taki już w momencie premiery).

Właśnie tak to widzę.