Do tej pory nie jestem w stanie ocenić tego filmu - czy mi się on podobał, czy nie, czy był dobry, czy zły, ani też jak ocenić moralnie to, co zostało w nim przedstawione. Zresztą mam wrażenie, że akurat ten dokument (co jest w przypadku dokumentów bardzo wyjątkowe) akurat zarówno sam unika wartościowania, jak też nie zachęca do tego widzów.

Główny bohater momentami wzbudza sympatię, momentami skrajne obrzydzenie. Koniec końców - ciężko się do niego ustosunkować, poza tym, co jest podane na tacy - pochodzący z getta, trudne dzieciństwo, dżihadysta, bezwzględny morderca, głowa rodziny, kochający ojciec, poszukujący miejsca na ziemi (i je znajdujący), szukający ujścia swojej agresji w najbardziej ekstremalny sposób i w możliwie ekstremalnych warunkach. Tylko, że w filmie z tych haseł zupełnie nic nie wynika.

Okoliczności opisane w tym filmie też nie wzbudzają emocji na zasadzie "to jest dobre, to złe". Jest tam wiele scen wstrząsajacych, ale w gruncie rzeczy zupełnie poza filmem są takie kwestie jak "kto jest winien". Minimum bliskie zeru komentarza na temat USA, Islamu, Izraela, Libanu, Bałkanów, fanatyzmu, rasizmu, służb specjalnych itd. itp. - mimo że każdy z tych tematów się przewija. I to byłoby dobre, gdybyśmy wychodzili z założenia, że to widz ma sam wyrobić sobie opinię na dany temat. Tylko, że widz nie zrobi tego na pewno na podstawie filmu.

Przeszkadzało mi, że film jest bardzo chaotyczny, nie do końca przemówiła do mnie jego ascetyczność jeżeli chodzi o treść. Z drugiej strony - podobało mi się, że miał otwartą formułę oraz że nie narzucał się z jakąś tezą.