Dwójka rodzeństwa, Belli i Frnazi, mieszka na odizolowanej alpejskiej farmie wraz z rodzicami. Franzi jest głuchoniemy i nieco opóźniony w rozwoju. Belli, uczy swojego brata i pragnie zostać w przyszłości nauczycielką. Zamknięty we własnym świecie Franzi, zaczyna wchodzić w trudny okres dojrzewania. Staje się aż nadto aktywny, niesforny, a także porywczy. Poczucie odizolowania potęguje frustrację chłopaka, który zaczyna interesować się płcią przeciwną. Problem w tym, że w najbliższym otoczeniu Franziego, jego jedyną rówieśnicą jest Belli...Zgodnie z rodzinną tradycją, zostaje wysłany w górę Alp, po to by młodzieńczą chuć rozładować za pomocą pracy fizycznej. Rozbija skały i buduje kamienny mur. Praca nie jest lekka, ale rodzina chłopaka uważa, że poddanie go próbie jest koniecznością. Belli kilka razy go odwiedza. Po czasie wychodzi na jaw skrywany sekret rodzeństwa...Bardzo stonowany i statyczny obraz, przypominający trochę alpejską przypowieść. Dużą role odgrywa tu świat przyrody, z którym nasi bohaterowie są bezsprzecznie związani, jak i pojęcie tradycji. Cała rodzina mieszka na małej farmie pośród gór, tworzą oni swój własny mały świat, hen oddalony od wszelkich tłumów i instytucji. Dlatego też Franzi nie uczęszcza do żadnej szkoły specjalnej, gdzie miałby kontakt z podobnymi do siebie. Pozostaje hermetycznie zamknięty w swoim kręgu. Kiedy zaczyna wchodzić w okres dojrzewania, musi przejść przez wrota rodzinnej tradycji. Rozbija skały, co ma być dla niego zarówno lekcją, karą, jak i podkreśleniem przynależności do świata natury. Wszystko to prowadzi do dramatycznego rozwoju wydarzeń, którego będziemy świadkami...Wielbiciele trudnych, osobistych i intensywnych filmów powinni być zadowoleni. Ja jestem w pewnym stopniu urzeczona, choć odejmuję punkty za zbytnie rozwleczenie, które rozpostarło niepotrzebny woal monotonii. Cóż, na taki seans trzeba być w odpowiednim nastroju, ja być może nie do końca byłam...