... ale Jimmy'emu ten dzień się strasznie wydłużył, w dodatku spadł na głowę z siłą huraganu. Nie dość że rzuciła go dziewczyna zabierając samochód (do tej pory nie wiem za czym tęsknił bardziej), musiał więc szukać lokum u swojej mieszkającej z córką w przyczepie kempingowej matki. Ta zaś spotyka się z gościem, który jest niewiele od niego starszy, w dodatku miał w szkole opinię niezbyt rozgarniętego. Wystarczy? Ależ skąd, podczas "walki raperów" już na samym początku filmu dostaje takiej blokady, że nie może wydusić słowa i zostaje wygwizdany (a fama szybko poszła w miasto). Mało? To jeszcze odkrywa że dziewczyna która mu się podoba jest (tu sobie przetłumaczcie pipczenie), dostaje łomot, a jego kumpel sam się postrzelił. I to wszystko przydarza się Jimmy'emu w ciągu zaledwie półtorej godziny :) A B-Rabbit "ciśnie" przed siebie, nie poddaje się, nie jojczy jaki to jest nieszczęśliwy. Nagle okazuje się że rzeczy które wydają się Mont Everestem szacunku (czyli wygrana w walce raperów) wcale nie jest najważniejsza, a mówi o tym scena w której nasz bohater wraca po wygranej walce do pracy w fabryce (wspominałem że kierownik za nim nie przepadał? :)). I nagle okazuje się że można przewartościować swoje życiowe priorytety, co pozwoli nam na wybranie życiowej drogi zgodnej z nami. Chyba tym kupił mnie właśnie ten film, tym że podnosi na duchu i przypomina, że dopóki się nie poddajemy, jesteśmy zwycięzcami. A to wszystko okraszone świetnymi piosenkami wkręcającymi w klimat.