Film ma potencjał, ale moim zdaniem, nie został wykorzystany. Dobra, jest to obraz o tym, jak niewiele nam potrzeba do szczęścia, ale gdy tę jedną rzecz nam się zabierze, to może nam runąć cały świat, ale...No właśnie, czegoś mi tu zabrakło.

Cage gra wyśmienicie człowieka, który jest w jakimś stopniu zgorzkniały, zniesmaczony współczesnym stylem życia i pogonią za posiadaniem dóbr materialnych, ale on sam nie jest w stanie pociągnąć tego filmu. Jego historia odkrywana jest kawałek po kawałeczku, jednocześnie, nie ujawniając nam zbyt wiele. Trochę płytko, jednowymiarowo. Trochę za mało się o nim dowiadujemy. Zresztą, każda postać w filmie jest ukazana bardzo pobieżnie. Może to celowy zabieg, który skupia się po prostu na chwili obecnej i na tym, że tak naprawdę każdego z nas kształtuje jakaś prosta rzecz, jedna trauma, proste zdarzenie. Może za wiele oczekiwałam od filmu i nie potrafiłam pojąć, że należy skupić się na tym jednym/kilku dniach z życia bohaterów, bo pokazują wszystko. Mimo szczerych chęci, nie przeżyłam tego filmu



***

UWAGA SPOJLER :

(oprócz sceny, w której dowiadujemy się, co się ze świnią stało).


***


Jedyne, co przyszło mi na myśl to to, że facet potrafił skonfrontować się z przeszłością, od której uciekł, aby odzyskać świnię, ale jednocześnie nie nadał jej nawet imienia.