Ogromnie ważny film ze względu na pokazanie postaw, jakie dzieją się w rodzinach, gdzie pojawia się dziecko z chorobą, niepełnosprawnością... Nie zawsze każdy jest herosem, nie zawsze każda matka-Polka daje radę dźwigać świat rodziny, ojciec też ucieka nocami z domu... Ważne jest też pokazanie, że ktoś, kto nie jest rodziną, może niesamowicie zmienić świat i wyciągnąć rękę. Po prostu zwyczajnie po ludzku pomóc. Z jednej strony można uznać, że całość jest "zbyt cukierkowa", że nie pokazano dosadniej "krwi, potu, łez" takiej rodziny, to jednak wg mnie pokazano wystarczająco wiele kropel tego oceanu smutku, empatycznej osobie to już wiele mówi. Ocean smutku i rozpaczy miesza się tu z oceanem pogodzenia i dawania rady, wewnętrznej cementowej zasady rodzinnej - "dajemy radę".
Dziś będąc na seansie, były też w sali właśnie osoby z niepełnosprawnościami intelektualnymi z opiekunami, przyjęli bardzo ciepło film. ♡
Piękny film, dziękuję za niego! Zauważam ostatnio, że polskie filmy więcej skupiają się na osobach z niepełnosprawnościami - to bardzo budujące. Niedawno na mojeekino oglądałam "Śubuka".