Świetny Ozpetek jak zawsze. Widać, że sam reżyser rozwija się, szuka nowych środków wyrazu, porusza inną tematykę, ale wciąż bardzo mocno dociera do widza emocjonalnie. Ma niezwykłą umiejętność ukazywania na ekranie złożoności relacji międzyludzkich i nieuchwytnej złożoności psychiki ludzkiej. Ozpetek to zawsze silne przeżycia, które coś wnoszą i jest to coś pozytywnego.
Święte serce to właściwie film o stawaniu się świętym. Młoda kobieta, zamożna, bezwzględna i odnosząca sukcesy w pracy, powraca do wspomnień o swej matce i spotyka ludzi, którzy sprawiają, że dokonuje się w niej przemiana. W nagłym olśnieniu (objawieniu lub ataku szaleństwa - zależnie od interpretacji i nie jest to ważne), staje się wcieleniem świętości. Fabuła prosta i świetna gra aktorska.

Choć po wzgledem fabularnym wolę bardziej wcześniejsze filmy Ozpeteka (Okna, Saturno Contro, Hamam - najlepsze jego filmy), również Święte Serce zasługuje na uwagę.