Scenariusz powstawał w warunkach podyktowanych brakiem funduszy, co nie tylko w Oklahomie skutkuje zazwyczaj szybkim wyczerpywaniem pomysłów. Ponieważ film porusza zagadnienia bliskie ubogim mieszkańcom Oklahomy i okolic, scenariusz należy do tak zwanych „życiowych”, mocno wpisując się w krajobraz społeczny współczesnej Ameryki. Nikogo zatem nie zdziwi fakt, że bohaterowie dużo się do siebie uśmiechają, zwłaszcza podpierając gitarą. Gra na gitarze dobrze balansuje grę aktorską, więc nastrój ogólnej wesołości udziela się wszystkim i wypada na ekranie śpiewająco. Bohaterowie wykonują wiele bożonarodzeniowych pieśni, w których opiewają zalety rozmaitych kuracji hormonalnych. Od zastrzyku do zastrzyku, śledzimy wewnętrzną i zewnętrzną przemianę postaci. Piosenkarka i autorka tekstów dostaje szansę od losu i wyrusza w podróż, z lokalnych scen klubowych, aż na matę, jako profesjonalna zapaśniczka. To właśnie na macie Gail poznaje specjalistę od wszystkiego, Jeremy’ego, który dzieli się z nią tajemnicą swego sukcesu: „Macie gitarę, to sobie grajcie”. Pokrzepiona wsparciem specjalisty, Gail rozpoczyna przygotowania do występu w zapaśniczej gali wigilijnej. Oj, dzieje się w finale – Gail na gali z towarzyszeniem dziecięcego chóru mieszanego.