Film oceniam przeciętnie, gdyż mnie rozczarował, ale nie uważam, aby był stratą czasu, a już na pewnie nie zgadzam się na tak jednoznaczną ocenę 1. Do gustu przypadł mi poprzedni film Geffen "Meduzy" i tutaj można odnaleźć podobny nastrój. Oba filmy łączy podobna poetyka, szczątkowa fabułą, brak zdefiniowanej akcji, ale tutaj zawodzi przekaz, chociaż chyba dlatego, że jest bardziej wymagający, niestety przekombinowany i nieczytelny do końca. Samo zestawienie dwóch postaci, odmiennych światów, roli kobiety w społeczeństwie, próba opowiadania trochę o wszystkim i o niczym.

W zasadzie zgadzam się z Pana oceną,ale z jedynki chyba nie zrezygnuję,bo nie lubię przekombinowań i kręcenia filmów "o wszystkim i o niczym".Traktuję takie chwyty reżyserskie jako metodę na to,aby "zaistnieć",ale szkoda,że kosztem przygotowanego na inne dzieło widza.To samo robi np.Treliński - kompletna sterylizacja reżysersko-scenograficzna wystawianych oper.W każdym razie dziękuję za odpowiedź.

W sumie nie widzę nic złego w filmach, które są bardzo stylizowane. Może też nie przepadam za Trelińskim, ale trudno odmówić mu jakiegoś swojego pomysłu na przedstawienia, podobnie z krytykowanymi innym charyzmatycznymi twórcami, jak Klata, czy Lupa. To są bardzo "własne" pomysły i można je w całości odrzucić lub przyjąć. Nawet powściągliwość w środkach wyrazu jest wg mnie też już stylizacją, tylko kontrastową np. do oprawy bardziej "bogatej".

Trudno oczywiście jednoznacznie przyjąć też jakiś schemat oceniania, bo też czasem łatwiej dać niską notę kinu z założenia słabemu, jak produkcje dla młodzieży, typowe kino akcji itp. ale i wśród tej estetyki są rzezy lepsze i gorsze. Jest to na pewno subiektywne podejście, ale tak mam, że na wartościowe filmy patrze przychylniej i ten konkretny przykład filmu Geffen takim widzę, mimo, że nie do końca spełnił swój potencjał. Kilka scen było bardzo dobrych, jak i sam punkt wyjścia kulturowe zróżnicowania, roli kobiet w świecie.