Richard Bates Jr. nabiera artystycznej powagi, a wraz z nim dorastają bohaterowie jego filmów. „Chirurgiczna precyzja” ogniskowała się wokół losów ekscentrycznej nastolatki o morderczych skłonnościach, w „Suburban Gothic” przyglądaliśmy się poczynaniom świeżo upieczonego absolwenta college’u, który, nie mogąc znaleźć pracy, zamieszkuje z rodzicami w nawiedzonym domu. Średnia wieku centralnych postaci w „Trash Fire” oscyluje na granicy trzydziestego roku życia (wyjątkiem jest tu socjopatyczna babcia), lecz nijak nie przekłada się na dojrzałość i umiejętność poskładania życia do kupy. „Zakochani” Owen (Adrian Grenier) i Isabel (Angela Trimbur) namiętnie nienawidzą ludzi, a toksyczny charakter ich związku wynika z obustronnego egoizmu. Niewiele młodsza, upośledzona siostra Owena (AnnaLynne McCord) zachowuje się jak duże dziecko: rozwój emocjonalny zatrzymał się u niej na etapie adolescencyjnym. „Trash Fire” to film o ludziach, którzy, zapatrzeni w dawne tragedie, utonęli we własnej słabości i przegrali życie; film o niedojrzałym, biernym stawianiu czoła codzienności. Początkowo nic nie sugeruje, że nakręcił Bates Jr. horror; jego materiał przypomina czarną komedię o gniewie i nieudacznictwie. Wściekłość i frustracja każdego z czworga głównych bohaterów narasta z minuty na minutę, by eksplodować w szokującym finale. Język Batesa Jr. – reżysera i scenarzysty – jest cięty, a jego humor kąśliwy, nie pozostaje jednak „Trash Fire” zaniedbany gatunkowo. Pomiędzy cichym nawiązaniem do „Carrie” a otwartym odwołaniem do „Psychozy” opowiedziana zostaje historia bolesnego odkupienia win, walki z wewnętrznymi demonami oraz fanatyzmu religijnego.

hisnameisdeath . wordpress . com/2016/12/29/filmowe-podsumowanie-2016-roku-25-najlepszych -horrorow-cz-2 (spacje!)